ΚΑΝ’ ΤΟ ΟΠΩΣ Ο ΓΚΕΜΠΕΛΣ: ΤΟ MANUAL ΤΗΣ ΑΚΡΟΔΕΞΙΑΣ ΣΕ ΕΥΡΩΠΗ ΚΑΙ ΕΛΛΑΔΑ

Γράφει ο Παναγιώτης Παπαχατζής

Το 1925 ο Γιόζεφ Γκέμπελς δημοσιεύει μια ανοιχτή επιστολή στους ψηφοφόρους της αριστεράς οδηγώντας με έντεχνο τρόπο τη συζήτηση σε μια ταξική εθνική συμφιλίωση.Καταλήγει σε εκείνη την επιστολή του, «Εσύ και εγώ πολεμάμε ο ένας κατά του άλλου χωρίς να είμαστε πραγματικά εχθροί. Έτσι διασπάμε τις δυνάμεις μας και δεν θα φτάσουμε ποτέ στο στόχο μας. Ίσως η έσχατη ανάγκη μας οδηγήσει να ενωθούμε. Μη κουνάς το κεφάλι. Εδώ πρόκειται για το μέλλον της Γερμανίας και της Ευρώπης. Θέλουμε ελευθερία και εμείς αλλά με άλλα μέσα. Μέσα που οδηγούν στο σκοπό. Εμείς οι νέοι είμαστε οι φορείς του πεπρωμένου των γενεών. Μη το ξεχνάς ποτέ αυτό».

Ο Γκέμπελς μερικά χρόνια αργότερα θα έπαιζε καθοριστικό ρόλο στην άνοδο του Χίτλερ στην εξουσία. Αλλάζοντας την κεντρική αφήγηση του Εθνικοσοσιαλιστικού κόμματος και αποκόπτοντας το – επίσημα τουλάχιστον – από τα ακραία του στοιχεία όπως η ομάδα κρούσης των AS.

Μετά τη Δανία, την Αυστρία, την Ολλανδία,

το χθεσινό αποτελέσμα των Γαλλικών περιφερειακών εκλογών, έρχεται να επιβεβαιώσει ότι η Ευρώπη των λαών, όπως την γνωρίζουμε από το Β” Παγκόσμιο και μετά, περνάει σοβαρή κρίση.

Η Λεπέν έχει ακολουθήσει πιστά το manual σχεδιασμού του Γερμανικού Εθνικοσοσιαλιστικού κόμματος. Φρόντισε να «καθαρίσει» επίσημα το κόμμα του πατέρα της από τα ακραία στοιχεία όπως η GUD (ακροδεξιό φοιτητικό κίνημα με εξτρεμιστική δράση κατά των μεταναστών). Φρόντισε να λουστράρει το κεντρικό αφήγημα του κόμματος της και αξιοποιώντας τις συγκυρίες να αυξάνει κάθε μήνα που περνά τα ποσοστά της.

Έχουμε στην Ελλάδα αντίστοιχη περίπτωση; Αρκετοί συγκρίνουν το κόμμα της Λεπέν με τους ΑΝΕΛ. Άλλοι με τη ΧΑ. Και οι δυο περιπτώσεις όμως είναι ημιτελείς. Το πραγματικό πρόβλημα στη χώρα μας θα ξεκινήσει όταν κομμάτια της δεξιάς και ακροδεξιάς – ένα τόξο που θα ξεκινά από ΧΑ και θα καταλήγει στις ακροδεξιές παρυφές της Νέας Δημοκρατίας – αποφασίσει να ενωθεί κάτω από έναν νέο πολιτικό σχηματισμό. Αποστασιοποιημένο – επίσημα – από την εξτρεμιστική δράση της ΧΑ και την ιστορική φθορά της Νέας Δημοκρατίας. Πιθανόν με ηγεσία κάποιο πρόσωπο σχετικά άφθαρτο.

Υπάρχουν αυτές οι προυποθέσεις; Δυστυχώς ναι. Τόσο πολιτικά, όσο και κοινωνικά. Και τα επόμενα δύσκολα χρόνια για τη χώρα είναι πολυ πιθανό να δημιουργήσουν τις απόλυτες συνθήκες θερμοκηπίου για να «ανθίσει».

Σε αυτό το περιβάλλον τόσο η σοσιαλδημοκρατία, όσο και ο φιλελευθερισμός έχουν δυο δρόμους. Είτε θα συνεχίσουν να αλληλοσπαράζονται, είτε θα αποφασίσουν να βάλουν στην άκρη τις διαφορές τους συγκροτώντας σοβαρά αναχώματα έναντι των άκρων. Όχι απαραίτητα κοινά.

Γιατί το εκλογικό σώμα, όπως κινείται σαν εκκρεμές τα τελευταία χρόνια, δεν είναι καθόλου δύσκολο να γλυκοκοιτάξει το απέναντι άκρο. Και τότε, βοήθεια μας.

Υ.Γ Δεν είναι καθόλου τυχαίο που από τα άκρα οι λέξεις φιλελευθερισμός και σοσιαλδημοκρατία έχουν τόσο δαιμονοποιηθεί και αποδοθεί σε πρόσωπα άσχετα με αυτά. Είναι στρατηγική – κυρίως της αριστεράς – που όταν καταλάβει τη ζημιά που κάνει θα είναι ήδη αργά.