Ο Μιχάλης Τσαμπάς γράφει στο gazzeta για… το ηθικό πλεονέκτημα της Αριστεράς που πήγε στα σκουπίδια και… θυμάται όσους αγανακτισμένους-εξαπατημένους δεν έγιναν υπουργοί!
Το πολυνομοσχέδιο-4ο μνημόνιο που είναι… μαχαίρι στο λαιμό κάθε Ελληνικής οικογένειας πέρασε «για πλάκα». Μια μόνο κατά το ελάχιστο διαφοροποίηση υπήρξε από μια βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ, που πλέον πήγε σπίτι της αφού λίγες ώρες μετά παραιτήθηκε ή… την παραίτησαν.
Κατά τα άλλα όλοι αυτοί που… θρηνούσαν τις προηγούμενες ημέρες στα κανάλια είπαν ένα ωραιότατο «ΝΑΙ ΣΕ ΟΛΑ» και υποθήκευσαν το μέλλον των παιδιών, των εγγονών και των… δισέγγονών τους. Αλλά τώρα «ποιος ζει και ποιος πεθαίνει για να δει δισέγγονα». Το… δικό τους μέλλον κοιτούν πάνω από όλα. Πως θα μπαίνει… βρέξει-χιονίσει το «6χίλιαρο» κάθε μήνα στην τσέπη τους.
Πως λοιπόν να διαφοροποιηθούν και να ψηφίσουν κοινωνικά ή με βάση τις… αριστερές καταβολές τους; Και να χάσουν την καρεκλίτσα του Υπουργού και του βουλευτή;
Ούτε η… μάνα τους δεν θα τους ψηφίσει την επόμενη μέρα,
γνωρίζοντας ότι μέσα σε ένα τόσο μικρό χρονικό διάστημα εξαπάτησαν με τον πιο χυδαίο τρόπο μια ολόκληρη χώρα. Γιατί μέσα σε αυτό το διάστημα των 16 μηνών που το ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ είναι στην κυβέρνηση, η «πρώτη φορά Αριστερά»… κατάφερε να χάσει το ηθικό πλεονέκτημα για το οποίο κόμπαζε.
Ούτε το ΠΑΣΟΚ που τα τελευταία του χρόνια είχε γίνει… δεξιόστροφο, ούτε η φιλελεύθερη Νέα Δημοκρατία δεν είχαν φτάσει σε αυτό το σημείο. Μια κυβέρνηση Αριστεράς που για πολλούς φάνταζε ως λύση ελπίδας, έγινε ο μεγαλύτερος «δολοφάνος ονείρων» που πέρασε μεταπολιτευτικά από την Ελλάδα.
Για αυταπάτες μίλησε ο Πρωθυπουργός θέλοντας με ένα τόσο… light τρόπο να εξηγήσει αυτό που όλος ο αλλος κόσμος λέει κωλοτούμπα.
Για τους ΑΝΕΛ δεν χρειάζεται να πει κανείς πολλά. Δεν χρειάζεται να πει κανείς τίποτα. Κόμμα ευκαιρίας που… υποστηρίζει ότι μας ψεκάζουν. Εκεί σταματούν όλα.
Προκειμένου ο Πάνος Καμμένος να φοράει την στρατιωτική στολή και να τσουγκρίζει κόκκινα αυγά το Πάσχα, ακόμη και για την παραχώρηση της Ακρόπολης θα συζητούσε.
Όμως για ένα Αριστερό κόμμα, έχει κάθε δικαίωμα ο ψηφοφόρος του να νιώθει κι αδικημένος και απογοητευμένος. Από την άλλη φυσικά, στην Κυβέρνηση λειτουργούν ως… οδοστρωτήρες όσο βλέπουν ότι η ίδια η Κοινωνία πλέον δεν αντιδρά.
Απεργίες της πλάκας από διάφορα σωματεία, που πλέον έχουν ξεπεραστεί από την εποχή τους. Σε άλλες ανάλογες καταστάσεις όταν ψηφίζονταν ηπιότερα μέτρα, έξω από την Βουλή πήγαινε η «μούντζα», σύννεφο…
Τώρα ούτε… αγανακτισμένοι ούτε τίποτα… Και πως να υπάρξουν; Οι «αρχηγοί τους» έχουν πλέον υπουργική καρέκλα. Οι «υπαρχηγοί» είναι βουλευτές είτε στα αριστερά, είτε στα… άκρα δεξιά της Βουλής.
Οι «λοχαγοί» όλο και κάπου… χώθηκαν και οι μαλάκες από τον καναπέ του σπιτιού τους, μουντζώνουν πλέον τον εαυτό τους για το πως πίστεψαν τόσο εύκολα «τα ψεύτικα τα λόγια, τα μεγάλα»!
Ποιος ξέρει… Ίσως κάποια μέρα ξυπνήσουμε. Ως τότε καλό μας ύπνο.
ΥΓ. Και για φινάλε κλείνουμε με ένα ανέκδοτο…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου