Το ΒΗΜΑ της Ιτέας: Ο ΤΑΞΙΚΟΣ ΤΕΛΙΚΟΣ ΤΟΥ CHAMPIONS LEAGUE

Σάββατο 28 Μαΐου 2016

Ο ΤΑΞΙΚΟΣ ΤΕΛΙΚΟΣ ΤΟΥ CHAMPIONS LEAGUE

Ρεάλ ή Ατλέτικο Μαδρίτης; Δύο διαφορετικοί κόσμοι συγκρούονται στον τελικό του Champions League. Και οι ουδέτεροι ποδοσφαιρόφιλοι είναι για πρώτη φορά διχασμένοι...

Πρώτη φορά οι «ουδέτεροι» ποδοσφαιρόφιλοι είναι τόσο διχασμένοι. Διότι απόψε συγκρούονται δυο εντελώς διαφορετικοί κόσμοι. Δεν έχουν να επιλέξουν -απλώς- την ομάδα που θα υποστηρίξουν, αλλά τρόπο (ποδοσφαιρικής) ζωής. Ρεάλ ή Ατλέτικο Μαδρίτης

Αν έπαιζαν μπάλα τα χρήματα, οι φανέλες ή τα βιογραφικά των παικτών, αυτό το ματς δεν χρειαζόταν να γίνει. Αλλά, όπως συνηθίζει να λέει ο Ντιέγκο -«Τσόλο»- Σιμεόνε (ο αργεντινός προπονητής της ταπεινής Ατλέτικο Μαδρίτης), «τα μπάτζετ παύουν να υφίστανται όταν ο διαιτητής σφυρίξει την έναρξη του αγώνα. Τότε μετράνε η καρδιά και το μυαλό».

Ο φετινός τελικός του Champions League (Σάββατο 21:45, ΕΡΤ1, ΕΡΤHD και ΟΤΕ TV) είναι -κατά μια έννοια- ταξικός. Η μια φιναλίστ, η Ρεάλ Μαδρίτης, είναι το πλουσιότερο ποδοσφαιρικό κλαμπ του κόσμου. Και το πιο μεγάλο, αν το μέγεθος μετριέται σε τρόπαια. Εχει δέκα κατακτήσεις Κυπέλλων Πρωταθλητριών/Champions League και αμέτρητους τίτλους. Είναι η μπουρζουαζία,
των χλιδάτων νοτίων προαστίων της ισπανικής πρωτεύουσας. Η αριστοκράτισσα της Ευρώπης, που τη λένε και «Βασίλισσα». Μπορεί να αποκτήσει όποιον παίκτη και όποιον προπονητή τής γυαλίσει. Κι έχει στις τάξεις της -μεταξύ άλλων αστέρων- τον Κριστιάνο Ρονάλντο, ο οποίος από την αρχή της σεζόν καταρρίπτει τα ρεκόρ της διοργάνωσης, το ένα μετά το άλλο.

Η άλλη φιναλίστ, η Ατλέτικο Μαδρίτης, μετράει ακόμη και το τελευταίο ευρώ. Είναι η «ομάδα του λαού» της πόλης, της εργατικής τάξης που κατοικοεδρεύει στα φτωχικά βόρεια προάστια. Μα -περισσότερο από ομάδα- είναι μια σέκτα επαναστατών των γηπέδων, η οποία αντιμάχεται το ποδοσφαιρικό κατεστημένο. Με… σφεντόνες απέναντι στα υπερόπλα του. Φέτος, για να φτάσει στον τελικό, «σκούπισε» δυο από τα τρία γκραν φαβορί: την Μπαρτσελόνα και την Μπάγερν.
Τις δυο προηγούμενες φορές που «άγγιξε» τη Μεγάλη Κούπα, η μοίρα τής έπαιξε άσχημο παιχνίδι. Το 1974 χρειάστηκε επαναληπτικός, κόντρα στην Μπάγερν, κι εκεί κατέρρευσε. Πριν από δύο χρόνια, στη Λισσαβώνα, ισοφαρίστηκε από την αποψινή αντίπαλό της στις καθυστερήσεις του τελικού, κι έμεινε πάλι με άδεια χέρια. Από τους γερμανούς πήρε -φέτος- την εκδίκησή της. Τους πέταξε έξω με κοτζάμ Γκουαρντιόλα στον πάγκο τους. Τώρα θέλει να κλείσει τους λογαριασμούς της και με τη μισητή συμπολίτισσά της.

Ισως για πρώτη φορά στα χρονικά του Champions League, ο τελικός διχάζει τόσο πολύ τους «ουδέτερους» ποδοσφαιρόφιλους. Ο λόγος είναι, οτι στο Μιλάνο συγκρούονται απόψε δυο εντελώς διαφορετικοί κόσμοι. Δεν έχουν να επιλέξουν -απλώς- την ομάδα που θα υποστηρίξουν, αλλά τρόπο (ποδοσφαιρικής) ζωής. Η Ρεάλ εκπροσωπεί το θεαματικό, επιθετικό παιχνίδι κυριαρχίας και κατοχής της μπάλας. Την ορθοδοξία. Η Ατλέτικο Μαδρίτης είναι μια αίρεση, και το δόγμα της είναι οτι «ο σκοπός αγιάζει τα μέσα». Τα αμυντικά συστήματα με τα οποία οι ομάδες του Μουρίνιο κατέκτησαν τις Κούπες, ωχριούν μπροστά στις ακραίες (και… αντιτουριστικές) μεθόδους του Σιμεόνε. Η Ρεάλ ομορφαίνει το ποδόσφαιρο. Η Ατλέτικο είναι η δικαίωση όσων πιστεύουν οτι η ψυχή, το μυαλό και η σκληρή δουλειά, μπορούν να αντισταθούν στα δισεκατομμύρια.

Το ποδόσφαιρο διψά για success stories. Απόψε, ό,τι κι αν συμβεί, θα αποκτήσει έναν νέο ήρωα. Ενας από τους δυο προπονητές θα μπει στο κλαμπ των τροπαιούχων, γράφοντας τον επίλογο της ιστορίας του που θα μπορούσε να είναι χολιγουντιανό σενάριο. Ο κάθε ένας έχει τη δική του.

Ο Ζινεντίν Ζιντάν είναι ο άπειρος καπετάνιος που, ξαφνικά, εν μέσω θαλασσοταραχής, του εμπιστεύτηκαν το πιο μεγάλο καράβι. Οταν ανέλαβε, στα τέλη Ιανουαρίου, η Ρεάλ βρισκόταν στα πρόθυρα της κατάρρευσης. Εχοντας ανέβει στο Εβερεστ, ως ποδοσφαιριστής, δεν του ήταν εύκολο να αρχίσει πάλι από το μηδέν. Ρισκάροντας τη φήμη του, αποδέχτηκε την πρόκληση. Σήμερα έχει να επιδείξει τα καλύτερα στατιστικά προπονητή στα πρώτα 20 παιχνίδια του στον πάγκο της Ρεάλ, στα χρονικά του συλλόγου, ολοκληρώνοντας το ισπανικό πρωτάθλημα με 12 διαδοχικές νίκες -έστω κι αν αυτό δεν αρκούσε για την κατάκτησή του- και οδηγώντας τη «Βασίλισσα» στο Μιλάνο.

Αν τα καταφέρει, ο «Ζιζού» θα γίνει ο πρώτος γάλλος και ο έβδομος άνθρωπος στην ιστορία του ποδοσφαίρου, που στέφεται πρωταθλητής Ευρώπης, και ως παίκτης, και ως προπονητής (μετά τους Μουνιόθ, Κρόιφ, Αντσελότι, Ράικαρντ και Γκουαρντιόλα). Επιπλέον, αυτή θα είναι η πρώτη σαφής ένδειξη οτι μπορεί να γράψει ιστορία και από τους πάγκους. Η δημοφιλία του είναι δεδομένη, και η εικόνα του με το τρόπαιο -τα μεσάνυχτα του Σαββάτου- θα φτάσει στα πέρατα του κόσμου.

Αλλά, αν αποτύχει, μπορεί να χάσει τα πάντα. Η Ρεάλ μετρά μόλις ένα Πρωτάθλημα τα τελευταία οκτώ χρόνια, αυτό του Μουρίνιο το 2012, ενώ στο ίδιο χρονικό διάστημα η Μπαρτσελόνα κατέκτησε έξι (και ένα η Ατλέτικο). Ο πρόεδρος Φλορεντίνο Πέρεθ βλέπει το όνομά του να συνδέεται με το χειρότερο σερί – σε ό,τι αφορά το ισπανικό πρωτάθλημα – από το 1953. Μόνο το τρόπαιο του Champions League μπορεί να αλλάξει το κλίμα. Είναι ο τίτλος που διατηρεί την αυτοκρατορία της ισχυρή. Δεν υπάρχει άλλος σύλλογος, που να ονοματίζει τις Κούπες προτού καν τις κατακτήσει. Η φετινή είναι η undecima. Η ενδέκατη. Αν η Ρεάλ τη χάσει, θα πρόκειται για μία τεράστια προσωπική ήττα του Πέρεθ. Και τότε, ο πρόεδρος δεν θα παραδεχθεί οτι ευθύνεται ο ίδιος για την καταστροφή, επειδή έχτισε την ομάδα με τους κανόνες του μάρκετινγκ – κι όχι της ποδοσφαιρικής λογικής. Θα τα φορτώσει στον Ζιντάν. Σύμφωνα με το «Sky Sports Italia», εκπρόσωπος του Πέρεθ έχει ήδη επικοινωνήσει με τον τεχνικό της Σεβίλλης, Ουνάι Εμερι, ζητώντας του να τον περιμένει μέχρι τον τελικό…

Για τον Σιμεόνε, αυτή η Κούπα θα είναι η πιστοποίηση οτι ένας προπονητής μπορεί -κόντρα σε όλες τις αντιξοότητες- να αλλάξει το μέγεθος ενός συλλόγου μέσα σε μια (σκάρτη) πενταετία. Τέτοιο προηγούμενο δεν υπάρχει στη σύγχρονη ιστορία του ποδοσφαίρου. Από τον Δεκέμβριο του 2011 που ανέλαβε την Ατλέτικο, ο 46χρονος τεχνικός τη γιγάντωσε. Την πήγε σε δύο τελικούς Champions League μέσα σε δύο χρόνια, πήρε Πρωτάθλημα, Europa League, Κύπελλο Ισπανίας, ισπανικό Σούπερ Καπ, Σούπερ Καπ Ευρώπης. Νικήσει – χάσει απόψε, είναι αυτός που την έβαλε στην ελίτ του ποδοσφαίρου, όπως παρατήρησε προσφάτως ο Πεπ Γκουαρντιόλα.
Πριν από τον Σιμεόνε, η Ατλέτικο ήταν μια κουκίδα στον ποδοσφαιρικό χάρτη. Ατιτλη για σχεδόν 20 χρόνια (με εξαίρεση το Europa League και το Super Cup του 2010). Η μικρή της πόλης, που η Ρεάλ την είχε για… σφαλιάρες (δεν έχανε από αυτήν επί 16 χρόνια). Οταν ο «Τσόλο» έγινε στρατηγός της, η Ατλέτικο δεν ηττήθηκε από τη «Βασίλισσα» στις έξι τελευταίες εγχώριες αναμετρήσεις τους. Το κόμπλεξ κατωτερότητας εξαφανίστηκε. Η Ατλέτικο έγινε (σχεδόν) ισότιμη διεκδικήτρια οποιουδήποτε τροπαίου, έστω κι αν κοστίζει πολύ λιγότερα από τη Ρεάλ και την Μπαρτσελόνα.

Την προηγούμενη φορά που σήκωσε κεφάλι, πριν από 20 χρόνια, ο Σιμεόνε ήταν πάλι εκεί. Τη σεζόν 1995-96, με τον αργεντινό στη μεσαία γραμμή στον ρόλο του «σκληρού», οι «ροχιμπλάνκος» κατέκτησαν το πρωτάθλημα, για πρώτη φορά μετά το 1977. Το κατέκτησαν ξανά το 2014, με προπονητή τον Σιμεόνε. Το 1996 είχαν κερδίσει και το Κύπελλο. Το πήραν πάλι το 2013, με προπονητή τον Σιμεόνε. Γι’ αυτό στην «ερυθρόλευκη» μεριά της Μαδρίτης λατρεύεται σαν Θεός. Ο «τρελός των πάγκων» -έτσι τον αποκαλούν- έχει τον τρόπο του να νικά. Εναν τρόπο άσχημο, αλλά αποτελεσματικό.

Φαβορί υπάρχει και είναι η Ρεάλ. Το λένε οι αποδόσεις των μπουκμέικερς. Συγχρόνως, είναι η ομάδα την οποία θα υποστηρίζουν απόψε οι περισσότεροι φίλαθλοι σε όλο τον κόσμο. Το λέει το Google. Είναι αυτή που αναζητήθηκε περισσότερο, μεταξύ των δύο, από τους χρήστες του Διαδικτύου. Ποιές είναι οι κορυφαίες αναζητήσεις; «Είναι αριστερός ο Fernando Torres;», «Πώς μπορώ να χτενιστώ σαν τον Griezman;», «Πόσα κερδίζει ο Ρονάλντο;», «Γιατί δεν θα παίξει ο Benzema;», «Από πού είναι ο Bale;».

Οπως αποκάλυψε η Marca λίγες ώρες πριν από τον τελικό του Μιλάνου, κάθε ποδοσφαιριστής της Ρεάλ θα πάρει έξτρα πριμ 600.000 ευρώ, αν η ομάδα αναδειχθεί πρωταθλήτρια Ευρώπης για ενδέκατη φορά στην ιστορία της. Μάλιστα, θα το λάβουν όλα τα μέλη του ρόστερ, ανεξαρτήτως από τα λεπτά συμμετοχής τους φέτος. Ακόμη και οι ποδοσφαιριστές της Καστίγια -δηλαδή της δεύτερης ομάδας- που είχαν φέτος παρουσία στην πρώτη ομάδα, θα εισπράξουν αναλογικό μπόνους. Πριν από δύο χρόνια, όταν η Ρεάλ είχε κατακτήσει την Κούπα στον τελικό της Λισαβόνας, κάθε ποδοσφαιριστής είχε λάβει 400.000 ευρώ.

Διαιτητής θα είναι ο 41χρονος άγγλος -ηλεκτρολόγος στο επάγγελμα- Μαρκ Κλάτενμπεργκ, που το περασμένο Σάββατο τα είχε κάνει θάλασσα στον τελικό του Κυπέλλου Αγγλίας. Αυτή τη φορά -λέει- θα είναι… διαβασμένος. Οταν έμαθε ότι τον επέλεξε η UEFA, είδε τρεις φορές τον τελικό του 2014 στη Λισσαβόνα (πάλι Ρεάλ – Ατλέτικο) και μίλησε με τον διαιτητή εκείνου του ματς, Μπιορν Κάιπερς, για να γνωρίζει τι μπορεί να συναντήσει μπροστά του.

Εχει πάρει και ο Ζιντάν τα μέτρα του. Κυριολεκτικώς. Επειτα από δυο σκισμένα παντελόνια σε αντίστοιχες προκρίσεις της Ρεάλ, όπως αποκάλυψε ο ίδιος, ζήτησε από τον ράφτη του να του φτιάξει ένα παντελόνι, ένα νούμερο μεγαλύτερο. Για να μπορεί να πανηγυρίσει χωρίς απρόοπτα.

Η Ρεάλ θα παραμείνει Ρεάλ, πάρει – δεν πάρει την Κούπα. Η Ατλέτικο δεν θα γίνει Ρεάλ, ακόμη κι αν την κατακτήσει. Αυτό που έχει το μεγαλύτερο ενδιαφέρον απόψε, είναι μέχρι πού μπορεί να φτάσει ένας πρωτάρης προπονητής, και μια ομάδα που έχει μάθει να «κλέβει» τα αποτελέσματα με κάθε πιθανό και απίθανο τρόπο.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου