Αν έχεις αποστασιοποιηθεί από τις πολιτικές εξελίξεις
στην Ελλάδα και έχεις αποδεχθεί ότι τίποτα δεν πρόκειται να αλλάξει, θα βρεις
το ρεπορτάζ της Κατερίνας Παναγοπούλου στην Athens Voice για τις συνθήκες των
διαπραγματεύσεων με την Τρόικα στο ξενoδοχείο Hilton μέχρι και διασκεδαστικό.
Aν πάλι όμως εξακολουθείς να ενδιαφέρεσαι για τις τύχες της χώρας, περιγραφές όπως οι παρακάτω θα σε σοκάρουν και θα σε στεναχωρήσουν στα πολύ σοβαρά:
-Η
μετακόμιση, όμως, της διαπραγμάτευσης από τα υπουργικά γραφεία στα δωμάτια ενός
ξενοδοχείου είχε ως συνεπακόλουθο και άλλα τραγελαφικά σκηνικά. Όπως το ότι δεν
υπάρχει χώρος σταθερός χώρος διαπραγμάτευσης, αλλά οι υπουργοί ανεβοκατεβαίνουν
σε ορόφους και αίθουσες ανάλογα με τις κρατήσεις που έχει το ξενοδοχείο.
Έτσι, μπαίνοντας μέσα, ψάχνουν πού θα διαπραγματευτούν κάθε φορά, ενώ πριν λίγες εβδομάδες που το ξενοδοχείο ήταν overbooked, οι υπουργοί έτρεχαν σε υπόγεια αίθουσα δίπλα από την πισίνα, με έναν υπουργό μάλιστα να αστειεύεται εισερχόμενος λέγοντας γελώντας στους δημοσιογράφους «πάμε να κάνουμε σπα».
Η διαπραγμάτευση γίνεται τη μία στον 8ο όροφο, την άλλη σε αίθουσα συνεδριάσεων στο ισόγειο, ενώ συχνά μεταφέρεται και στο καφέ του Χίλτον, όπου κάθονται οι υπουργοί πριν τους δεχτούν τα στελέχη της τρόικας.
-Δύσκολα είναι τα πράγματα,
και για τους δημοσιογράφους που καλύπτουμε τη διαπραγμάτευση, αφού ξημεροβραδιαζόμαστε στους καναπέδες του λόμπι του ξενοδοχείου πίνοντας στη ζούλα νερό ή καφέ, καθώς τυπικά απαγορεύεται η κατανάλωση ποτών ή φαγητών στο χώρο. Δουλεύουμε από το κινητό μας, χωρίς υπολογιστή ή σταθερό τηλέφωνο, ούτε καν πρίζα για να φορτίσουμε τα κινητά μας, τη στιγμή που η διαπραγμάτευση μπορεί να διαρκέσει από νωρίς το πρωί έως τις 3 τη νύχτα. Όλα τα παραπάνω γιατί κατά τη ΣΥΡΙΖΑ αξιοπρέπεια και εθνική ανεξαρτησία, είναι καλύτερο ένας υπουργός να τρέχει να συναντά τεχνοκράτες στα μουλωχτά παρά να τους δέχεται θεσμικά στο γραφείο του. Όπως έχω γράψει και παλαιότερα, ανυπομονώ να διαβάσω το πρώτο βιβλίο που θα γράψει κάποιο μέλος της Τρόικας με τίτλο «Τι έζησα στην Ελλάδα»...
Aν πάλι όμως εξακολουθείς να ενδιαφέρεσαι για τις τύχες της χώρας, περιγραφές όπως οι παρακάτω θα σε σοκάρουν και θα σε στεναχωρήσουν στα πολύ σοβαρά:
Έτσι, μπαίνοντας μέσα, ψάχνουν πού θα διαπραγματευτούν κάθε φορά, ενώ πριν λίγες εβδομάδες που το ξενοδοχείο ήταν overbooked, οι υπουργοί έτρεχαν σε υπόγεια αίθουσα δίπλα από την πισίνα, με έναν υπουργό μάλιστα να αστειεύεται εισερχόμενος λέγοντας γελώντας στους δημοσιογράφους «πάμε να κάνουμε σπα».
Η διαπραγμάτευση γίνεται τη μία στον 8ο όροφο, την άλλη σε αίθουσα συνεδριάσεων στο ισόγειο, ενώ συχνά μεταφέρεται και στο καφέ του Χίλτον, όπου κάθονται οι υπουργοί πριν τους δεχτούν τα στελέχη της τρόικας.
-Δύσκολα είναι τα πράγματα,
και για τους δημοσιογράφους που καλύπτουμε τη διαπραγμάτευση, αφού ξημεροβραδιαζόμαστε στους καναπέδες του λόμπι του ξενοδοχείου πίνοντας στη ζούλα νερό ή καφέ, καθώς τυπικά απαγορεύεται η κατανάλωση ποτών ή φαγητών στο χώρο. Δουλεύουμε από το κινητό μας, χωρίς υπολογιστή ή σταθερό τηλέφωνο, ούτε καν πρίζα για να φορτίσουμε τα κινητά μας, τη στιγμή που η διαπραγμάτευση μπορεί να διαρκέσει από νωρίς το πρωί έως τις 3 τη νύχτα. Όλα τα παραπάνω γιατί κατά τη ΣΥΡΙΖΑ αξιοπρέπεια και εθνική ανεξαρτησία, είναι καλύτερο ένας υπουργός να τρέχει να συναντά τεχνοκράτες στα μουλωχτά παρά να τους δέχεται θεσμικά στο γραφείο του. Όπως έχω γράψει και παλαιότερα, ανυπομονώ να διαβάσω το πρώτο βιβλίο που θα γράψει κάποιο μέλος της Τρόικας με τίτλο «Τι έζησα στην Ελλάδα»...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου