Νύχτα θα με υποδεχτεί η Φωκίδα, ο σημερινός δήμος Δελφών, τιμής ένεκεν στον αρχαίο, μυστηριακό τόπο λατρείας που συγκεντρώνει το σπουδαίο ιστορικό ενδιαφέρον της περιοχής.
Μια νύχτα με την πιο φωτεινή πανσέληνο της εικοσαετίας, να αντανακλά τις κατάλευκες κορυφές του Παρνασσού σ’ έναν ξάστερο ανοιξιάτικο ουρανό.
Το πρώτο πρωί θα με βρει στην Ιτέα να αγναντεύω απ’ τη βεράντα μου τις ψαρόβαρκες που καθρεφτίζονται την απόλυτη γαλήνη των νερών του Κρισαίου. Σε μια πρώτη βόλτα, θα αντικρύσω μια πόλη σύγχρονη, με όμορφη ρυμοτόμηση, γεμάτη από άνετους πεζόδρομους και πλήθος από ποδηλατάδες πλάι στα γραφικά ταβερνάκια, τις όμορφες ακτές, τους κολπίσκους, τις μαρίνες…
Μια θαλερή ιτιά, δίπλα στην οποία ανάβρυζε η μοναδική πηγή της περιοχής έδωσε τ’ όνομά της,
στην αλλοτινή Σκάλα των Σαλώνων, επίνειο της πόλης της Άμφισσας και των γειτονικών Δελφών. Στο λιμάνι αυτό, στις 17 Σεπτέμβρη του 1827, ο φιλέλληνας άγγλος πλοίαρχος , Φραγκίσκος Άστιγξ, επικεφαλής μικρής ελληνικής ναυτικής δύναμης, οδηγώντας το πρώτο ατμοκίνητο πολεμικό πλοίο στην ιστορία, την Καρτερία, ανατίναξε την τουρκική ναυαρχίδα και αποδεκάτισε τον εχθρικό στόλο. Η νίκη αυτή υπήρξε καθοριστική για την έκβαση του Αγώνα, αφού εξασφάλισε την επικοινωνία με την Πελοπόννησο κι ενίσχυσε την ιδέα για τη δημιουργία ενός αυτόνομου ελληνικού κράτους. Μνημείο για τη ναυμαχία της Αγκάλης, που σηματοδότησε την αρχή της ανεξαρτησίας έχει στηθεί στο λιμένα της πόλης. Επίσημα, ο οικισμός της Ιτέας ιδρύεται το 1830 με ψήφισμα του Καποδίστρια, χρειάστηκαν όμως περισσότερα από 40 χρόνια για να αρχίσει η πόλη να μπαίνει σταθερά στο ρυθμό της ανάπτυξης. Η σημερινή, νεότατη πόλη της Ιτέας μαζί με τη γειτονική κι αρχαιότατη Κίρρα, χτισμένες κι οι δυο κατά μήκος του όρμου, αποτελούν το στολίδι του φημισμένο Δελφικού Τοπίου, του Κρισσαίου Πεδίου με τους λιόφυτους κάμπους και τη θέα του κορινθιακού. Η τοποθεσία της ανάμεσα στο γραφικό Γαλαξίδι και τους ιστορικούς Δελφούς πλεονεκτεί. Ένα τοπίο θαλασσινό, σ’ απόσταση αναπνοής από την όμορφη πόλη της Άμφισσας, τη διάσημη Αράχοβα, το χιονοδρομικό κέντρο και τους παρθένους οικισμούς του Παρνασσού και της Γκιώνας… Μια πόλη σύγχρονη, ζωντανή και νεανική δένει το τοπίο και τον ιστορικό πλούτο της ορεινής Φωκίδας με τις θαλασσινές της ομορφιές. Τις παραλίες, τα μπαράκια, τις ψαροταβέρνες και τα ψαροκάικα… Την πανέμορφη θέα του όρμου, ιδιαίτερα κατά τη δύση, την απολαμβάνεις ανηφορίζοντας προς την Τριταία, τον μικρό και παρθένο ορεινό οικισμό της Ιτέας, που έμεινε γνωστός με την ονομασία «Κωλοπετεινίτσα». Ένα λογοπαίγνιο όπως διαπιστώσαμε, που προήρθε από την παράφραση της «Καλοπετεινίτσας», της παλαιότερης δηλαδή ονομασίας του οικισμού. Πίσω από την πόλη ο απέραντος ελαιώνας της Άμφισσας ακολουθεί κάθε μας εξόρμηση, για να μας χαρίζει την υπέροχη θέα του, τα χρώματά του, σαν ζωντανός πίνακας ζωγραφικής που δεν χορταίνεις όσες φορές κι αν αντικρίσεις…
πηγη.epathlo.
Μια νύχτα με την πιο φωτεινή πανσέληνο της εικοσαετίας, να αντανακλά τις κατάλευκες κορυφές του Παρνασσού σ’ έναν ξάστερο ανοιξιάτικο ουρανό.
Μια θαλερή ιτιά, δίπλα στην οποία ανάβρυζε η μοναδική πηγή της περιοχής έδωσε τ’ όνομά της,
στην αλλοτινή Σκάλα των Σαλώνων, επίνειο της πόλης της Άμφισσας και των γειτονικών Δελφών. Στο λιμάνι αυτό, στις 17 Σεπτέμβρη του 1827, ο φιλέλληνας άγγλος πλοίαρχος , Φραγκίσκος Άστιγξ, επικεφαλής μικρής ελληνικής ναυτικής δύναμης, οδηγώντας το πρώτο ατμοκίνητο πολεμικό πλοίο στην ιστορία, την Καρτερία, ανατίναξε την τουρκική ναυαρχίδα και αποδεκάτισε τον εχθρικό στόλο. Η νίκη αυτή υπήρξε καθοριστική για την έκβαση του Αγώνα, αφού εξασφάλισε την επικοινωνία με την Πελοπόννησο κι ενίσχυσε την ιδέα για τη δημιουργία ενός αυτόνομου ελληνικού κράτους. Μνημείο για τη ναυμαχία της Αγκάλης, που σηματοδότησε την αρχή της ανεξαρτησίας έχει στηθεί στο λιμένα της πόλης. Επίσημα, ο οικισμός της Ιτέας ιδρύεται το 1830 με ψήφισμα του Καποδίστρια, χρειάστηκαν όμως περισσότερα από 40 χρόνια για να αρχίσει η πόλη να μπαίνει σταθερά στο ρυθμό της ανάπτυξης. Η σημερινή, νεότατη πόλη της Ιτέας μαζί με τη γειτονική κι αρχαιότατη Κίρρα, χτισμένες κι οι δυο κατά μήκος του όρμου, αποτελούν το στολίδι του φημισμένο Δελφικού Τοπίου, του Κρισσαίου Πεδίου με τους λιόφυτους κάμπους και τη θέα του κορινθιακού. Η τοποθεσία της ανάμεσα στο γραφικό Γαλαξίδι και τους ιστορικούς Δελφούς πλεονεκτεί. Ένα τοπίο θαλασσινό, σ’ απόσταση αναπνοής από την όμορφη πόλη της Άμφισσας, τη διάσημη Αράχοβα, το χιονοδρομικό κέντρο και τους παρθένους οικισμούς του Παρνασσού και της Γκιώνας… Μια πόλη σύγχρονη, ζωντανή και νεανική δένει το τοπίο και τον ιστορικό πλούτο της ορεινής Φωκίδας με τις θαλασσινές της ομορφιές. Τις παραλίες, τα μπαράκια, τις ψαροταβέρνες και τα ψαροκάικα… Την πανέμορφη θέα του όρμου, ιδιαίτερα κατά τη δύση, την απολαμβάνεις ανηφορίζοντας προς την Τριταία, τον μικρό και παρθένο ορεινό οικισμό της Ιτέας, που έμεινε γνωστός με την ονομασία «Κωλοπετεινίτσα». Ένα λογοπαίγνιο όπως διαπιστώσαμε, που προήρθε από την παράφραση της «Καλοπετεινίτσας», της παλαιότερης δηλαδή ονομασίας του οικισμού. Πίσω από την πόλη ο απέραντος ελαιώνας της Άμφισσας ακολουθεί κάθε μας εξόρμηση, για να μας χαρίζει την υπέροχη θέα του, τα χρώματά του, σαν ζωντανός πίνακας ζωγραφικής που δεν χορταίνεις όσες φορές κι αν αντικρίσεις…
πηγη.epathlo.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου