Της Αλέκας Ζορμπαλά
Χωρίς να θεωρηθεί ότι προσβάλω το τεκμήριο αθωότητας του οποιουδήποτε ανθρώπου, που κατηγορείται για ποινικά αδικήματα, να “εξομολογηθώ” θέλω, ότι αισθάνομαι μια ασφάλεια, ως προς την ποινική έκβαση της υπόθεσης Γεωργούλη, είτε βρεθεί τελικά ένοχος, είτε αθώος ο καταγγελόμενος, καθώς την διερεύνηση και την εκδίκαση έχουν αναλάβει οι βελγικές διωκτικές αρχές και η βελγική δικαστική εξουσία.
Εκεί, σίγουρα, Γεωργία Μπίκα δεν θα υπάρξει.
Εδώ, σίγουρα, έχουμε καταδικασθέντες για βιασμό ανηλίκων, κυκλώματα για μαστροπεία παιδιών και νέων κοριτσιών, που κυκλοφορούν χαλαρά ελεύθεροι και αντε ένας ή δύο, μαζί με τη μάνα του θύματος να παραμένουν μέσα για ξεκάρφωμα οι μεν, για εκφοβισμό και παραδειγματισμό η δε..
Δεν εκθειάζω, ούτε θαυμάζω κανένα πυλώνα του συστήματος, ούτε στην Ελλάδα, ούτε στο Βέλγιο, ούτε στην ΕΕ.
Απλά εκεί έχουν μια παράδοση στήριξης του συστήματος δια της σχετικής αυτονομίας των εξουσιών και έτσι απορροφούν τους κραδασμούς, πριν ανατραπεί πλήρως η εμπιστοσύνη προς αυτό και τους θεσμούς του.
Και εδώ στην Ελλάδα με τρόμο σκέφτομαι το ζόφο και τη σαπίλα, που θα επικρατήσει τις επόμενες 30 ημέρες της προεκλογικής περιόδου, όπου η καταγγελία μιας γυναίκας, θα γίνει αντικείμενο πολιτικής εκμετάλλευσης σε μια άθλια ταινία με αλληλοκατηγορίες του ποιός έχει τους περισσότερους παιδοβιαστές,
βιαστές και κακοποιητές.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου