Παρότι ο Παπαδάκης έκανε μια λαική εκπομπή και ήταν στην
Kλείστε τον ήχο απο το ραδιόφωνο
για να ακούσετε το βίντεο δικιά του εκπομπή που το αυγό του φιδιού χαστούκισε την Κανέλη, το DNA του συγκεκριμένου δημοσιογράφου δεν είχε αλλοιωθεί από τις προκλήσεις και τους εκμαυλισμούς του συστήματος.
Κάτι μέσα του τόν κρατούσε όρθιο και δεν τον μετέτρεπε σε ακριβοστημένη λεμονόκουπα στην αυλή της κάθε εξουσίας.
Ηταν βλέπεις και τα νούμερα της τηλεθέασης του Γιώργου που δεν άφηναν πολλά περιθώρια στο Αφεντικό,
να διακόψει την συνεργασία τους. Επίσης στον Παπαδάκη δεν άρεσαν οι ξανθές των άλλων και ειδικά του Αφεντικού.
Ετσι ο Αγαθός Γίγαντας έμεινε για 23 χρόνια στην τηλεόραση.
Ωσπου ένα πρωί, παιδί μου, είχε απέναντι του έναν πολιτικό το οποίο είχε εκλέξει ο σοφός λαός μας, μέσα από μια διαδικασία που μόνο η οικογένεια του Ελληνα νοικοκυραίου κατέχει την μυστική συνταγή της.
Αυτός ο πολιτικός από νωρίς το πρωί ξυπνούσε και διακωμωδούσε τους αδυνάμους και έβρισκε πάντα καλά λόγια για τους ισχυρούς καναλάρχες και λοιπούς ισχυρούς τους χρήματος. Ωσπου εκείνο το πρωί έπεσε πάνω στον ζοχαδιασμένο Παπαδάκη.
Ο δημοσιογράφος, κόρη μου, δεν έκανε τίποτε περισσότερο από το να αντιμετωπίσει τον Αδωνη Γεωργιάδη-αυτός ήταν πολιτικός-με τα ίδια του τα όπλα.
Ο Γεωργιάδης ζούσε λοιδορώντας τους πάντες. Ωσπου ήρθε η στιγμή να πληρωθεί με το ίδιο νόμισμα.
Ο δημοσιογράφος τον απεκάλεσε
-ΓΕΛΟΙΟ. ΓΕΛΟΙΟΣ ΕΙΣΑΙ ΚΑΙ ΦΑΙΝΕΣΑΙ!
Μόνο που αυτό το "Γελοίος" του Παπαδάκη ακούστηκε σαν να το απαγγέλει ο Μάνος Κατράκης, είχε ένα τέτοιο βάθος, μια λαική εκφορά, έναν λυρισμό, μια ποίηση, που θα ακολουθεί τον Αδωνη σε ολόκληρη τη ζωή του.
-Πήγαινε στο καλό...Ποιος νομίζεις ότι είσαι; Γελοίος είσαι και φαίνεσαι!!!
Κι αυτή η τόσο συνηθισμένη φράση απέκτησε αίφνης μια επαναστατική διάσταση πιο δυνατή και από την βοή των (κάποτε) Αγανακτισμένων του Συντάγματος.
Μέσα από την έκρηξη του Γιώργου Παπαδάκη όλη η Ελλάδα φώναξε
-ΕΙΣΤΕ ΓΕΛΟΙΟΙ. ΕΙΣΤΕ ΓΕΛΟΙΟΙ ΚΑΙ ΦΑΙΝΕΣΤΕ!!!
Την ζωή του Γιώργου Παπαδάκη κάθησε και έπλεξε η Αλεξάνδρα Τσόλκα, ένα κέντημα πραγματικό, στο 2ο τεύχος του Newposter.
Σαν ρεπόρτερ τα πλάνα του ήταν πάντα γυρισμένα απ' την πλευρά των διαδηλωτών στις συγκρούσεις. Ήταν ανάμεσα στους φοιτητές, τους εργάτες, τους οικοδόμους, τους εργαζόμενους. Όχι, απ' το πλάι και τα πεζοδρόμια. Όχι προστατευμένος δημοσιογράφος πίσω από τις ορδές των ΜΑΤ που να έχουν οι λήψεις του στην άκρη τους τις λάμψεις της ασπίδας ή του γκλοπ που φευγαλέα υψώνεται για να βρει κρανία στο κατέβασμά του.
Στο πλατό του μετά, στην καλημέρα που συνηθίσαμε να μας λέει, μες στα σπίτι μας, φωνάζει, επιμένει, εμμένει κάποτε, για το δίκιο και πάλι του φοιτητή, του άνεργου, του εργάτη, του συνταξιούχου. Κρίνεται, επικρίνεται, κατακρίνεται κυρίως από συναδέλφους του.
Αλλά το κοινό κάθε πρωί θα ανοίξει την τηλεόρασή του, μην απιστώντας του ούτε για μια μέρα και θα ακούσει το «δικό του» να λέει «καλημέρα σας, κυρίες και κύριοι». Καλημέρα, Γιώργο Παπαδάκη!
Το να καταμετρήσεις τις κορυφαίες ή τις ατυχείς στιγμές του, το να αναλύσεις ως φαινόμενο τη διάρκειά του και τη βεβαιότητα του κοινού, την ασφάλεια που του προσφέρει η πρωινή παρουσία του -θεσμός πια σ' ένα τοπίο υπό κατάρρευση- είναι αδύνατον. Ο Γιώργος Παπαδάκης έχει χιλιάδες επί χιλιάδων ώρες στον αέρα, τίμιος στο να μην κρύβει τις πολιτικές του θέσεις, συνεπής στο να μη μεταλλάσσεται ιδεολογικά, αμετακίνητος σε θέματα αρχής γι' αυτόν όπως το ασφαλιστικό, τα εργασιακά δικαιώματα, τα κεκτημένα των εργαζομένων στη δημόσια υγεία. Αυθόρμητος, ακόμη και τόσο ειλικρινής, ώστε να μην παίξει ρόλο σοβαροφανούς αλλά να 'ναι ανθρωπινά, λαϊκά, ουσιαστικά σοβαρός.
Γεννήθηκε στο Χαλάνδρι το 1951, σε μια οικογένεια που πάντα αγωνιζόταν για το βιοπορισμό της. Χρειάστηκε να βγει στην εργασία νωρίς, κάνοντας ό,τι δουλειά μπορούσε, ώστε να βοηθήσει και να συντηρηθεί.
Μια δεκαετία πριν, που η Ελλάδα ζούσε το παραμύθι του ιλουστρασιόν και της εικόνας εις βάρος κάθε ουσίας και που οι άνθρωποι μετριόντουσαν με υλικά πράγματα σε ντουβάρια μεζονέτων και λαμαρίνες πολυτελών αυτοκίνητων, σαν κατηγορία εκσφενδόνιζαν πάνω στον Παπαδάκη τη δουλειά που αγριεύτηκε να κάνει κάποτε, βάρδιες, δηλαδή, σ' ένα περίπτερο.
Ο «περιπτεράς», κρυφογέλασαν ανόητα εκείνοι που 'χαν τη δουλειά για ντροπή. Ο «περιπτεράς», όμως, μιλώντας μόνος του γι' αυτό φέρνει ως παράσημο κάθε δουλειά που έχει κάνει πριν γίνει ο «Παπαδάκης» του κοινού. Έχει δουλέψει ακόμη οικοδομή, αλλά και σε γραφείο τελετών. «Ήμασταν μαζί με κάποιον ο οποίος είναι σήμερα καθηγητής πανεπιστημίου. Πηγαίναμε τα στεφάνια. Ήμουν μικρός, δεν μπορούσαμε να σηκώσουμε το φέρετρο! Μετά πηγαίναμε τα λουλούδια που περίσσευαν στις μανάδες μας». Κάποτε άλλοτε μιλά για την πείνα. «Τι να φας σ' ένα σπίτι που δεν υπήρχε τίποτα; Τις μπετούγιες;». Παιδί στο σπίτι της γιαγιάς του, στον Κολωνό, έβγαζε το σοφά απ' τον τοίχο και τον έτρωγε. Το λέει δημόσια. Κοιτάζει πίσω και θυμάται. Γιατί όποιος ξεχνά είναι ύποπτος, και ψεύδος ξεδιάντροπο η εφεύρεση του εαυτού του.
Πίσω σ' εκείνα τα χρόνια, ο Γιώργος χάνει έναν αδελφό. Κλείνεται στον εαυτό του. Αφοσιώνεται στα ανίψια του. Χρόνια αργότερα, αυτός που δεν μιλά για τα προσωπικά του, που δεν κάνει κοσμικές εμφανίσεις, που δεν κάνει αναγκαστικές συναναστροφές για δημόσιες σχέσεις, παραμένει διάφανος μπροστά στο κοινό του. Μιλάει για την αδελφή του που είχε σύνδρομο down και που με τις ώρες ο έφηβος Γιώργος καθόταν δίπλα της και της έπαιζε κιθάρα. Κάποτε θα έρθουν οι εφημερίδες, το ελεύθερο ρεπορτάζ, η τηλεόραση και το 1980 η δημοσιογραφική εκπομπή «Τρεις στον αέρα» με τη Σεμίνα Διγενή, τον Γιάννη Δημαρά και τον Νάσο Αθανασίου και το 1990 λέει στον ΑΝΤ1 το πρώτο «Καλημέρα Ελλάδα».
Το μουστάκι δεν κόβεται ποτέ. Κάποτε γίνεται και τρέιλερ, όπου όλοι οι συνεργάτες του και όλοι όσοι βλέπει κάθε μέρα -θυρωροί, δημοσιογράφοι, αρχισυντάκτες, οι κύριες στο μέικ απ- έχουν μουστάκι! Αυτοσαρκάζεται στις εκπομπές του, θυμώνει, απαντά στα μηνύματα, νευριάζει με τα τεχνικά λάθη, μετά γελάει πάλι, πειράζει τους συνεργάτες του. Μα η τηλεόραση και το να αντέχεις τόσο καιρό σ' αυτήν θέλει βαλβίδες σαν αυτές από τις χύτρες για απασφάλιση.
Μια δική του, κάποτε, βαραίνει. By pass, την Παρασκευή, μετά την εκπομπή. Ξημερώματα Δευτέρας είναι στο πλατό του και συνεχίζει σαν να μην έγινε τίποτα. Κόβει το τσιγάρο, βάζει κιλάκια, πίνει τα τσιπουράκια του τα Σάββατα το μεσημέρι, έχει φίλους ζωής, κάνει μακρινά ταξίδια, να χορτάσει εικόνες η ψυχή του, ενώ εμφατικά τονίζει πως δεν θα ασχολιόταν με την πολιτική «ποτέ, ποτέ, ποτέ»! Κοσμικότητες δεν έχει! Ούτε δημόσιες σχέσεις. «Δεν συγκαταλέγομαι στους celebrities και, επίσης, σιχαίνομαι το τζαμπατζιλίκι» έχει πει και η φράση ακούγεται σαν προειδοποίηση. «Αν θέλω να δω μια παράσταση, θα πληρώσω για να τιμήσω τον καλλιτέχνη. Αυτό το μπροστά οι επώνυμοι και πίσω η πλέμπα, που έχει πληρώσει κιόλας, το απεχθάνομαι».
Βλέπει τηλεόραση. Υποχρεωτικά παρακολουθεί την ενημέρωση και για την απόλαυσή του «Ράδιο Αρβύλα», Θέμο Αναστασιάδη, Λάκη Λαζόπουλο και όποιο πρόγραμμα έχει υπογραφή ή συμμετοχή Καπουτζίδη. Του αρέσει η ελληνική μουσική, τα μεγάλα καλοκαίρια, να δουλεύει με τους ίδιους συνεργάτες και να 'χει σχέσεις ζωής μαζί τους. Ίσως γι' αυτό είναι και ο μοναδικός εργαζόμενος που δεν έκανε μεταγραφή ώστε να αυξήσει τις αποδοχές του στην ιστορία της ιδιωτικής τηλεόρασης. Πρόσφατα παραδέχτηκε πως όποια αύξηση πήρε τη χρωστάει στα άλλα κανάλια γιατί μάθαινε τις προτάσεις που δεχόταν ο ΑΝΤ1. Και; Με τόσο πρωινό ξύπνημα, κάθε μέρα, χρόνια τώρα και ώρες πολλές στον αέρα, έβγαλε χρήματα ο Γιώργος Παπαδάκης; «Όσα χρήματα έβγαλα, τα χρησιμοποίησα για να καλύψω τις βασικές ανάγκες μου. Προέρχομαι από ταπεινή οικογένεια και δεν είχα περιουσία. Πρώτα απ' όλα, λοιπόν, έκανα ένα σπίτι. Μετά, είχα μεγάλη οικογένεια να φροντίσω. Τρία παιδιά και τώρα ένα εγγόνι».
Και πάντα στη ζωή του η Τίνα Παπαδέλη! «Είναι δεκατέσσερα χρόνια μικρότερη από μένα» σε μια απ' τις σπανιότατες κουβέντες του για την προσωπική του ζωή, «τη γνώρισα και την ερωτεύτηκα, ενώ εργαζόμασταν και οι δύο στον ΑΝΤ1. Μόλις άρχισε να γίνεται γνωστή η σχέση μας, εκείνη αποφάσισε να φύγει για να μην είναι η κυρία του κυρίου. Είναι ό,τι πιο αξιόλογο έχω γνωρίσει στη ζωή μου» και συνεχίζει: «Και αν με ρώταγες "αυτή η σχετική επιτυχία που έχεις, πού μπορεί να οφείλεται" θα σου έλεγα ενενήντα τοις εκατό στο γεγονός ότι έχω έναν τέτοιο άνθρωπο δίπλα μου. Η Τίνα είναι ο άνθρωπος της ζωής μου. Όταν ξαφνικά έχασα τον αδελφό μου σε μικρή ηλικία κι έμεινα μόνος μου, χωρίς να έχω άλλους συγγενείς παρά μόνο τα ανίψια μου, η Τίνα στάθηκε ο άνθρωπος της ζωής μου. Ο άνθρωπος της ζωής μου. Ο άνθρωπός μου»...
Τρία παιδιά, εγγόνι και η δουλειά ποτέ να μη μεταφέρεται στο σπίτι. Ούτε οι κριτικές και οι επικρίσεις. Ο «λαϊκισμός» του για το «φέρτε πίσω τα κλεμμένα» που έγραφε για μήνες στην εκπομπή του το κάτω μέρος της οθόνης, το ότι συνέβηκε στη δική του εκπομπή εκείνη η μαύρη στιγμή της βίας του Κασιδιάρη στις κυρίες Δούρου και Κανέλλη, ακόμη και η ηλικία του, πρόσφατα από τον κ. Μπογδάνο, έγιναν λάβαρα και ρομφαίες επικριτών του που δεν επιχειρηματολογούν επαρκώς, αλλά εμμένουν στο να ενοχλούνται απ' τον Γιώργο Παπαδάκη. Τι αποδέχεται ο ίδιος;
«Εντάξει, ρε φίλε, είσαι τίμιος και σου παίρνει πολύ λίγο χρόνο για να κοιμηθείς. Αλλά πώς ξυπνάς; Δύσκολα! Γιατί είμαι σίγουρος ότι δεν θα είμαι τόσο ειλικρινής όσο θα ήθελα. Και ναι, μέσα από τη δουλειά μου δεν είμαι τόσο ειλικρινής όσο θα ήθελα. Κρύβω ένα μέρος της αλήθειας. Κι αυτό με πληγώνει. Έχω την εντύπωση πως δεν λέμε όλη την αλήθεια στον κόσμο, επειδή, αν λέγαμε την πλήρη αλήθεια, τότε δεν θα βρίσκαμε τρόπο να φύγουμε και εμείς και κάποιοι άλλοι». Όσο κι αν αδικεί τον εαυτό του με αυτή την ενοχική αυτοκριτική, ξέρουμε όλοι πως δεν θα 'χε τόσο κοινό, αν δεν ήταν με το μέρος της αλήθειας, κομμάτι του κοινού που τον βλέπει και όχι ανώτερός του ή καλύτερός του που του κάνει τη χάρη, αλλά και ένα δημόσιο πρόσωπο με βαθύτατη ανθρωπιά. Μια ανθρωπιά που τα συστατικά της έχουν μέσα μνήμη, υστέρημα, συνέχεια, σεμνότητα. Και αν κάποτε ρίξει τους τίτλους της εκπομπής, μαζέψει τα χαρτιά του, βγει απ' το αφώτιστο πια πλατό και ανοίξει τις πόρτες του στούντιο; Αν πει την τελευταία καλημέρα του στο κοινό, που έχει σχέση όχι οικειότητας, αλλά οικογενειακή μαζί του; Αν περπατήσει μέχρι το παρκινγκ, μπει στο αυτοκίνητό του και είναι αυτή η τελευταία φορά; Τότε θα μιλάμε για το τέλος μιας εποχής με σταθερά τη βεβαιότητα και την ασφάλεια πως ό,τι κι αν γίνει θα το ακούσουμε το πρωί στον Παπαδάκη. Και θα 'ναι αλήθεια.
ΓΙΩΡΓΟΣ ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ-ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ
Η ΖΩΗ ΜΟΥ ΟΛΗ
Τον Ιούνιο του 2014 ο Γιώργος Παπαδάκης θα έδινε στον Μαρίνο Βυθούλκα για το People Greece μια εξαιρετική συνέντευξη για την ζωή του.
Συνεχίζει ακάθεκτος την επιτυχημένη κούρσα της πρωινής ενημέρωσης, καθώς από τον Σεπτέμβριο, o Γιώργος Παπαδάκης θα μας καλημερίζει για 24η χρονια. Παράλληλα, αποκαλύπτει για πρώτη φορά το μεταμεσονύκτιο τηλεφώνημα του Μίνωα Κυριακού, τις μπουνιές στο στούντιο που δεν έδειξαν οι κάμερες, τις επισκέψεις καναλαρχών στο σπίτι του, την πρώτη γνωριμία με τη Μενεγάκη και τον τηλεοπτικό του «βιασμό».
Ηταν το 1986 όταν ο 35άχρονος μελαχρινός ψηλός άντρας με το μαύρο μουστάκι έβγαινε για πρώτη φορά στον τηλεοπτικό αέρα, μέσα από τη συχνότητα της ΕΡΤ στην εκπομπή Τρεις στον Αέρα. Το θέμα της ημέρας έχει να κάνει με το νερό. Εκείνος συνομιλεί με το νομάρχη και τσακώνεται μαζί του. «Τσακώθηκα, διότι επέμενε να μου κάνει ανάλυση της ποιότητας του νερού, λες και ήταν χημικός. Από τότε έδωσα το στίγμα μου, κάτι που δεν άλλαξα καθόλου τα υπόλοιπα χρόνια» λέει, παρόλο που παραδέχεται πως είχε ένα σχετικό άγχος στην πρώτη του επαφή με την κάμερα.
«Είχα τρακ, αγωνία, αλλά και μια άγνοια κινδύνου σε ό,τι αφορά την τηλεοπτική λογική των πραγμάτων. Απέφευγα να κοιτάξω την κάμερα. Το μόνο σίγουρο είναι πως έχω την ίδια τρέλα με τότε». Εκείνη την εποχή, συμβαίνει το εξής πρωτοποριακό: Η εκπομπή δέχεται τηλεφωνήματα του κοινού. Η ομάδα που σηκώνει τα τηλέφωνα είναι οι δημοσιογράφοι Πόπη Τσαπανίδου, Τζέλα Παυλάκου, Θοδωρής Δρακάκης, Δημήτρης Σταυρόπουλος, πρόσωπα που, μετέπειτα, κάνουν λαμπρή καριέρα στην τηλεόραση.
Ένα τηλεφώνημαπου κράτησε για πάντα
1988. Στις 12.00 τα μεσάνυχτα δέχεται ένα τηλεφώνημα. Είναι ο Μίνως Κυριακού και ζητάει να τον δει. Την επόμενη μέρα, ο πρόεδρος του ΑΝΤ1 του προτείνει να συνεργαστούν στο ραδιόφωνο, καθώς τότε δεν υπήρχε ακόμη ιδιωτική τηλεόραση. Πράγματι, ο Γιώργος Παπαδάκης μαζί με τον Βασίλη Τσιβιλίκα παρουσιάζουν στο ραδιόφωνο του ΑΝΤ1 μια δίωρη καθημερινή εκπομπή με θέματα επικαιρότητας. Ένα χρόνο μετά, το Νοέμβριο του 1989, βγαίνει στον αέρα ο πρώτος ιδιωτικός τηλεοπτικός σταθμός, το Mega, που ζητάει από τον Γιώργο Παπαδάκη να παρουσιάσει μια ημίωρη εκπομπή αμέσως μετά το δελτίο ειδήσεων. Το πρώτο πράγμα που κάνει είναι να συναντηθεί με τον Μίνωα Κυριακού.
«Μου είπε να μην πάω πουθενά, διότι σε λίγες μέρες θα έβγαζε τον ΑΝΤ1. Τα πρώτα συμβόλαια που έγιναν ήταν το δικό μου, του Τέρενς Κουίκ και της Λιάνας Κανέλλη». Το 1990 κάνει την πρώτη του ζωντανή ενημερωτική εκπομπή με τίτλο Ελλάς, το Μεγαλείο Σου, η οποία προβάλλεται κάθε Σάββατο. Η εκπομπή κάνει υψηλά νούμερα τηλεθέασης, αλλά το όνειρο του Παπαδάκη είναι κάτι τελείως διαφορετικό. Προτείνει στον Μίνωα Κυριακού να αναλάβει την πρωινή ζώνη του σταθμού. «Και ποιος θα σε βλέπει, ρε Γιώργο; Οι συγγενείς σου μόνο» ήταν η απάντηση του προέδρου του ΑΝΤ1. «Μετά από δύο χρόνια, με πετυχαίνει στο διάδρομο και μου λέει “Μου είχες πει για μια εκπομπή. Μπορείς να ξεκινήσεις την επόμενη εβδομάδα;”.
Του απάντησα θετικά. Να φανταστείς ότι τότε το γραφείο μας ήταν σε μια αποθήκη, όπου ξεχωρίζαμε τους χώρους με χαρτόκουτα. Είχαμε, όμως, τρέλα και όρεξη για δουλειά» περιγράφει. Ο Παπαδάκης γίνεται ο δημιουργός της πρωινής ζώνης. «Στην πρώτη εκπομπή έρχεται ο Μίνως Κυριακού και μου λέει “Γιώργο, μάλλον από εδώ θα πάρεις σύνταξη, από αυτή την εκπομπή”. Κι εγώ πίστευα πως το Καλημέρα, Ελλάδα θα έχει διάρκεια, διότι υπήρχε απίστευτη ανταπόκριση. Σκέψου πως πέντε χρόνια μετά πάντρεψα ένα ζευγάρι φανατικών τηλεθεατών μου στην Αμερική. τον Γιώργο και τη Νότα. Βάφτισα και το παιδάκι τους. Τρεις φορές έχω βραβευτεί στην Αμερική, την Αυστραλία και τον Καναδά. Έχω ζήσει συγκλονιστικές στιγμές μέσα από αυτή την εκπομπή, που τις κράτησα για μένα».
Οι μπουνιές που δεν είδαν ποτέ το φως της δημοσιότητας
Στις 7 Ιουνίου του 2012 και λίγο πριν το τέλος της εκπομπής Πρωινό ΑΝΤ1, μετά από μια λεκτική διαμάχη, ο Ηλίας Κασιδιάρης ρίχνει ένα ποτήρι νερό στη Ρένα Δούρου. Η Λιάνα Κανέλλη αντιδρά, τον χτυπά με μια εφημερίδα και εκείνος, με τη σειρά του, τη σπρώχνει και τη χαστουκίζει on camera. «Ήταν μια από τις χειρότερές μου στιγμές. Μάλιστα, μου καταλόγισαν ότι έστησα όλη την ιστορία. Την ανθρωποφαγία στη δουλειά μας την έχω ζήσει. Ίσως κάποια στιγμή κι εγώ να μην ήμουν μόνο θύμα, αλλά και θύτης. Κακά τα ψέματα, λάθη κάνουμε όλοι, αλλά με πλήγωσε όταν με κατηγόρησαν πως το έκανα για την τηλεθέαση».
Από τότε δεν ξανασυναντήθηκε με τον Ηλία Κασιδιάρη. «Είπα στο σταθμό πως δεν δεχτώ ξανά κανέναν από τη Χρυσή Αυγή στην εκπομπή, διότι δεν σεβάστηκαν το χώρο της δουλειάς μου» λέει. Παράλληλα, αφηγείται ακόμα ένα ακραίο περιστατικό που δεν είδε ποτέ τα φώτα της δημοσιότητας. «Πριν από οκτώ χρόνια, είχε πέσει ξύλο στο στούντιο μεταξύ δύο βουλευτών, της Νέας Δημοκρατίας και του ΠΑ.ΣΟ.Κ., αλλά δεν βγήκε στον αέρα. Με το που χαιρέτησα τους τηλεθεατές, σηκώθηκαν και άρχισαν να παίζουν μπουνιές. Ήταν συγκλονιστικό».
«Με τον πρόεδρο είμαστε συνέργατες»
Μέσα σε όλα αυτά τα χρόνια που βρίσκεται στην τηλεόραση, έχουν μαθητεύσει κοντά του πολλά πρόσωπα της τηλεόρασης. «Πρέπει να είναι περισσότερα από 300 τα παιδιά που πέρασαν από την εκπομπή. Πολλά, μάλιστα, έγιναν και γνωστά. Τελευταίο παράδειγμα η Βίκυ Σιώρη, που είναι στην εκπομπή του Σπύρου Χαριτάτου στον Alpha. Για μένα είναι μεγάλη χαρά να εξελίσσονται οι άνθρωποι που δουλεύουν μαζί μου». Ο ίδιος βάζει τα πράγματα στη θέση τους όσον αφορά την «κόντρα» με τον Γιώργο Αυτιά: «Με τον Αυτιά έχουμε έξι χρόνια διαφορά. Δεν μαθήτευσε ποτέ κοντά μου. Κάποια στιγμή θέλησα να βάλω στο οικονομικό ρεπορτάζ έναν άνθρωπο που θα εκλαϊκεύσει ορισμένες οικονομικές γνώσεις. Έτσι και ήρθε. Προσωπικά, δεν ένιωσα ποτέ ανταγωνισμό. Βρίσκομαι σε αυτή τη ζώνη 24 χρόνια. Αυτή η εκπομπή δεν υπήρξε ποτέ δεύτερη, ήταν πάντα πρώτη σε τηλεθέαση, κάτι που δεν τόνισα ποτέ, ούτε έβγαλα προς τα έξω.
Έχουμε πολλά χρόνια να μιλήσουμε με τον Γιώργο Αυτιά, αλλά το ίδιο πράγμα έχει συμβεί και με τη Βίκυ Χατζηβασιλείου, με την οποία συνεργαζόμασταν επί σειρά ετών κι έχω να τη δω τρία χρόνια. Δεν σημαίνει, όμως, κάτι. Καλλιεργήθηκε ένας μύθος, όχι όμως από τη δική μου πλευρά» αρκείται να πει. Σε μια παλαιότερη συνέντευξή του δήλωσε πως στη ζωή του δεν μπορεί να έχει αρχηγό. «Αφεντικό του εαυτού μου είμαι εγώ. Στη δουλειά έχω εργοδότη. Δεν μου αρέσει η λέξη “αφεντικό”. Ποτέ δεν θα προσφωνούσα τον εργοδότη μου “αφεντικό”. Είναι κάτι το δουλικό. Με τον πρόεδρο (σ.σ.: Μίνωα Κυριακού) είμαστε συνεργάτες, με την έννοια ότι έχω παλέψει από την πρώτη στιγμή της δημιουργίας αυτού του σταθμού».
Μέσα σε όλα αυτά τα χρόνια, έχει δεχτεί πολλές προτάσεις από όλους τους μεγάλους ιδιωτικούς σταθμούς. Μάλιστα, τα ραντεβού με τους καναλάρχες γίνονταν στο σπίτι του Γιώργου Παπαδάκη…
«Έχουν έρθει όλοι. Ξέρουν πολύ καλά και δεν πρόκειται να πω κανένα όνομα. Θυμάμαι χαρακτηριστικά ένα καλοκαίρι ένα ραντεβού που έγινε αργά το βράδυ. Ζήτησα να με αφήσει να το σκεφτώ, διότι την επομένη θα έφευγα για διακοπές. Μου απάντησε χαρακτηριστικά “θα στείλουμε ένα ελικόπτερο να σε πάρει”. Γελούσαμε με τη γυναίκα μου. Μετά δεν σήκωνα το τηλέφωνο, γιατί ντρεπόμουν. Πίστευα πως όλα αυτά ήταν υπερβολικά. Όλες μου τις αυξήσεις στον ΑΝΤ1 τις πήρα λόγω των προτάσεων των άλλων καναλιών. Από τον ΑΝΤ1 δεν ζήτησα ποτέ παραπάνω λεφτά» αποκαλύπτει.
Άραγε, δεν υπήρξε καμία προσφορά που να τον δελεάσει; «Εκτίμησα το γεγονός πως τόσο ο Μίνως όσο και ο Θοδωρής Κυριακού σεβάστηκαν την ιδιαιτερότητα του χαρακτήρα μου και το γεγονός ότι δούλευα παθιασμένα, με την προσωπική μου άποψη και αντίληψη για πολλά πράγματα. Ακόμα κι όταν διαφωνούσαν, δεν μου έλεγαν να κάνω πίσω. Με εμπιστεύονταν και με εμπιστεύονται. Βέβαια, σε κάποιο βαθμό κι εγώ αυτολογοκρινόμουν, όπως όλοι μας. Αυτός που θα πει ότι κάνει ελεύθερη και αντικειμενική δημοσιογραφία είναι ψεύτης και ψώνιο, ειδικά σε μια εποχή που καταβάλεις προσπάθεια να πείσεις ότι δεν είσαι παπαγαλάκι».
«Δεν έγινα δημοσιογράφος για να γίνω πολιτικός»
Μετά από τόσα χρόνια, έχει δεχτεί πολλές προτάσεις για να ασχοληθεί με την πολιτική. Ωστόσο, όπως λέει και ο ίδιος, ρίχνει πόρτα ακόμα και σε εκείνους που συμπαθεί. «Δεν έγινα δημοσιογράφος για να γίνω πολιτικός. Διαφωνώ με το ότι ορισμένοι άνθρωποι εκμεταλλεύτηκαν την αναγνωρισιμότητά τους για να γίνουν βουλευτές. Το θέμα δεν είναι να εκλεγούν οι αναγνωρίσιμοι, αλλά οι ικανοί. Αναγνωρίσιμος δεν σημαίνει και ικανός».
Η βραδινή απόπειρα
Το βραδινό σαββατιάτικο talk show Sold Out, που παρουσίασε το 2013, παρότι πολλά υποσχόμενο και με εξαιρετικούς καλεσμένους, έριξε αυλαία μετά από τέσσερις εκπομπές. «Ήταν μια πονεμένη ιστορία. Εγώ ήθελα να ρίξει αυλαία από την πρώτη στιγμή. Αυτή η εκπομπή δεν έγινε επειδή την πρότεινα εγώ, ούτε είμαι ένα παιδάκι που το έπιασαν στον ύπνο και τελικά δέχτηκε. Έγινε καθαρά για τις ανάγκες του προγράμματος. Από την αρχή είχα ενδοιασμούς. Κλήθηκα να υπηρετήσω έναν άλλο ρόλο το βράδυ. Όλα πήγαν καλά, αλλά δεν έπρεπε να ήμουν εγώ ο παρουσιαστής. Δεν μπορείς το πρωί να παίζεις σκληρό ροκ και το βράδυ να χορεύεις ταγκό. Δεν γίνεται να είσαι το πρωί μαθήτρια και το βράδυ πόρνη. Δεν μπορείς να διασκεδάζεις το βράδυ και το πρωί να αντιμετωπίζεις την Τρόικα. Ήταν ένας βιασμός δικός μου και του τηλεθεατή. Η συγκεκριμένη εκπομπή απαιτούσε έναν αλέγρο τύπο, σαν τον Πέτρο Κωστόπουλο. Δεν μπορούσα να το υπηρετήσω και προτίμησα να σταματήσω» παραδέχεται.
Η ζεστή σχέση με την Ελένη Μενεγάκη
Αλλάζουμε κλίμα και γυρνάμε το χρόνο πίσω, την εποχή που γνώρισε ένα 26άχρονο κορίτσι, που έμελλε να γίνει η βασίλισσα της πρωινής ζώνης. «Έζησα την αγωνία της Ελένης Μενεγάκη από τα πρώτα της βήματα. Η Ελένη ήταν μια οπτασία. Την είχα πρωτοδεί την περίοδο που συμπαρουσίαζε με τον Γιώργο Πολυχρονίου τη Mega Banca. Όταν ήρθε για να κάνει τον Πρωινό Καφέ, έτρεμε στην κυριολεξία. Βέβαια, το εκμεταλλεύτηκα, διότι την πήρα στην αγκαλιά μου για να της δώσω συμβουλές! Διέκρινα ένα φοβερά έξυπνο και χαρισματικό κορίτσι, ένα κορίτσι που άκουγε. Από την αρχή κατάλαβα πως έχει άστρο. Τα στούντιό μας τότε ήταν δίπλα. Με την Ελένη έχω ζήσει εκπληκτικές στιγμές, όπως την ημέρα που της έφερε ο Θέμος Αναστασιάδης στο πλατό ένα λούτσο».
Οι πιο αυστηροί κριτές
Με τη σύζυγό του, Τίνα Παπαδέλη, γνωρίστηκαν στον ΑΝΤ1. «Προσπάθησα, ως προϊστάμενος και αρχισυντάκτης της, να μη φανεί ότι ήμουν ερωτευμένος μαζί της. Γνωριστήκαμε το 1989, όταν προετοιμάζαμε το σταθμό. Με φώναξε ο Μίνως Κυριακού και μου είπε “Θέλω να σου γνωρίσω ένα κορίτσι και επιθυμώ να το προσέχεις’’. Νομίζω πως την έχω προσέξει πάρα πολύ. Έχουμε δύο παιδιά και είναι η κολόνα της ζωής μου. Είναι ο δεύτερος γάμος μου. Η πρώτη μου σύζυγος είναι ένα καταπληκτικό κορίτσι, που απλά θα μας έκανε κακό να μέναμε μαζί. Είμαστε πολύ καλοί φίλοι, έχουμε έναν υπέροχο γιο, τον Κωνσταντή, 34, που με έχει κάνει παππού. Το μικρό Γιώργο τον λατρεύω».
Ο δεύτερός του γιος, Φοίβος, είναι 22 ετών, ενώ ο βενιαμίν της οικογένειας, Ιάσονας, 18. «Είναι παιδιά με έντονη προσωπικότητα, με σεβασμό στον εαυτό τους. Μου επέβαλαν να τα σέβομαι. Το θέμα δεν είναι να σε σεβαστεί το παιδί, αλλά να σεβαστείς εσύ το παιδί σου» παραδέχεται. Όλα αυτά τα χρόνια ήταν και είναι πάντα συνεπής στο τηλεοπτικό του ραντεβού. Λίγες ήταν οι φορές που έλειψε, όπως πριν από ένα χρόνο, όταν έχασε την αγαπημένη του αδελφή. «Έλειψα, επίσης, και στις γέννες του Ιάσονα και του Φοίβου, διότι ήθελα να ζήσω τη στιγμή. Ακόμα και στη γέννηση του εγγονού μου, η ζωή τα έφερε έτσι που η νύφη μου γέννησε δύο ώρες μετά τη λήξη της εκπομπής. Ε, είχαμε πει και στο γιατρό να το καθυστερήσει λιγάκι!».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου