Εδώ και κάποιους
μήνες, επιτρέπεται στα καταστήματα να λειτουργούν τις Κυριακές εφόσον αυτό
επιλέξει η Περιφερειακή Αυτοδιοίκηση ενώ δεν χρειάζεται τέτοια απόφαση για
ορισμένες Κυριακές του έτους.
Το αποτέλεσμα
αυτής της (καθ’ υπόδειξην της τρόικα) νομοθετικής παρέμβασης, ΔΙΑΨΕΥΔΕΙ
παντελώς τις αρχικές εξαγγελίες περί σημαντικής αύξησης των πωλήσεων.
Αυτό που συνέβη
τελικά ήταν (όπως είχα επισημάνει και δημοσίως) α) μηδενική συνολική μεταβολή,
β) μετατόπιση του τζίρου από τις υπόλοιπες ημέρες στις Κυριακές, γ) αύξηση στα
εμπορικά κέντρα εις βάρος των παραδοσιακών εμπορικών ιστών ενώ παράλληλα
προκάλεσε δ) αύξηση του λειτουργικού κόστους στη λιανική και ε) «αμφισβήτηση»
των εργασιακών δικαιωμάτων.
Ειδικά στις
τουριστικές περιοχές,
ο νόμος ήρθε απλά να νομιμοποιήσει μια υφιστάμενη
πραγματικότητα ανοικτών καταστημάτων την τουριστική περίοδο.
Μέσα στο πλαίσιο
αυτό, αρκετά καταστήματα και αλυσίδες, επιλέγουν να ΜΗΝ ανοίξουν ακόμη και τις
Κυριακές που αυτό επιτρέπεται. Κάποιοι χαρακτηρίζουν αυτήν την πρακτική ως
«αναχρονισμό, λαϊκισμό, υπαρκτό σοσιαλισμό και οπισθοδρόμηση». Όμως αυτοί είναι
τελικά που δεν πιστεύουν πραγματικά στην ελευθερία της αγοράς.
Μια εταιρεία που
ΔΕΝ ανοίγει Κυριακές, ασκεί νόμιμο δικαίωμα και το πράττει στο όνομα της
οικονομικής της ανάλυσης και εμπορικής στρατηγικής της και φυσικά ΟΧΙ στο όνομα
μιας ιδεοληψίας – όσοι γνωρίζουν την πολιτική αντίληψη των ιδιοκτητών των
εταιριών αυτών, το αντιλαμβάνονται καλύτερα. Απλά μέτρησαν ότι το κόστος του
ανοίγματος είναι μεγαλύτερο από το όφελος των πωλήσεων, χωρίς να περιορίζουν
την εξυπηρέτηση των καταναλωτών τους.
Κάποιοι αγνοούν
το γεγονός ότι εδώ και πολλά χρόνια, τα καταστήματα είναι ελεύθερα να
λειτουργούν απογεύματα Δευτέρας και Τετάρτης, τα ίδια όμως επιλέγουν να μην το
κάνουν. Σε άλλο παράδειγμα, στο αυγουστιάτικο Αγρίνιο κανένας νόμος δεν
υποχρεώνει τα καταστήματα να λειτουργούν το Σάββατο, σε μια πόλη που ερημώνει
προς τις παραλίες.
Αποδεικνύεται ότι
το πραγματικό πρόσωπο της ακραίας νεοφιλελεύθερης προσέγγισης είναι τελικά
ιδεοληπτικό, ολοκληρωτικό και κατεξοχήν κρατικίστικο: Θα επιθυμούσαν αν ήταν
δυνατό, να μαστιγώνονται στο Σύνταγμα όσοι τολμούν να αμφισβητήσουν την
υπέρτατη σοφία τους – αυτοί ξέρουν καλύτερα από τις επιχειρήσεις τι πρέπει να
κάνουν για το καλό τους…
Του
Στέφανου Κομνηνού, πρώην Γ.Γ. Εμπορίου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου