ΤΟ ΣΚΟΥΡΙΑΣΜΕΝΟ ΕΛΑΤΗΡΙΟ

Όποιος δεν έχει σοβαρά επιχειρήματα και του λείπουν μονίμως οι συγκεκριμένες προτάσεις, αμολάει μια παρόλα καλύπτοντας προσωρινά την ανεπάρκεια του. 

Μέχρι την επόμενη επόμενη ευκαιρία να τη ξανακουκουλώσει και μέχρι να εξαντληθεί το σχεδόν αστείρευτο δημαγωγικό του απόθεμα. 

Δεν είναι η σπανιότερη μέθοδος άσκησης εξουσίας κατά την οποία ένας πολιτικός παραπλανά με μεγαλόστομες εξαγγελίες και αποπροσανατολίζει με τεχνάσματα το ακροατήριο του.

Προχθές κιόλας σε συνέντευξή του ο υπεραισιόδοξος Αλέξης Τσίπρας προανήγγειλε ότι η χώρα θα επιστρέψει στις αγορές το 2017 και ότι με την ολοκλήρωση της αξιολόγησης θα βγει από το μνημόνιο πριν από την λήξη του. Το ότι παρόμοιες ατυχείς προγνώσεις είχαν κάνει και οι προκάτοχοί του στο ίδιο κορυφαίο πολιτικό πόστο, δεν πτόησε το σημερινό Έλληνα πρωθυπουργό.

Οι δωρεάν υποσχέσεις, άλλωστε,

είναι κοινός τόπος απάντων των έως τώρα μνημονιακών πρωθυπουργών. Στην περίπτωση, όμως, του τρέχοντος, πέραν των αλλεπάλληλων διαψεύσεων των ισχυρισμών του ενυπάρχει και ομολογημένη ροπή του προς τις αυταπάτες. Γεγονός που θα απέτρεπε κάθε νουνεχή πολίτη να ποντάρει, έστω και ένα σεντ, στις προβλέψεις του.

Είχε, εξάλλου, προηγηθεί προ δεκαημέρου η δήλωση Τσίπρα στην Βουλή ότι : «η ελληνική οικονομία είναι σαν το ελατήριο και είναι έτοιμη να εκτοξευτεί», αγνοώντας το ενδεχόμενο το συμπιεσμένο ελατήριο αντί να εκτιναχθεί, να παραμορφωθεί μονίμως ή να σπάσει λόγω μηχανικής κόπωσης . Όλα, έτσι κι αλλιώς, έχουν κάποια όρια αντοχής. Πράγμα που μάλλον όφειλε να γνωρίζει, τουλάχιστον, ως απόφοιτος του Πολυτεχνείου.

Και ακόμη περισσότερο έπρεπε να έχει αντιληφθεί πως μια οικονομία καθηλωμένη επί 8 συναπτά έτη στην ύφεση και παραλυτικά ακρωτηριασμένη στη Προκρούστεια κλίνη των διαρκών μνημονίων , δεν εισέρχεται άρον άρον στον ενάρετο κύκλο της ανάπτυξης με ευχολόγια. Πόσο μάλλον με πλασάρισμα ψευδαισθήσεων; Ιδίως όταν η τωρινή κυβέρνηση καλλιεργεί τις πλάνες της περί ανάπτυξης σε δυσμενέστερο θερμοκήπιο από εκείνο που αορίστως την έτρεφαν οι προηγούμενες κυβερνήσεις.

Ήδη η ύφεση του πρώτου φετινού τριμήνου καθιστά ακόμη δυσκολότερη την εξίσωση ανάκαμψης της ελληνικής οικονομίας, δεδομένου ότι το κυβερνητικό οικονομικό επιτελείο εκτιμά ότι η συρρίκνωση του ΑΕΠ σε σχέση με το ίδιο περυσινό διάστημα θα συνεχιστεί και στο δεύτερο τρίμηνο του έτους. Ευελπιστεί πάντως ότι με την επιστροφή της ΕΚΤ και του καθεστώτος παροχής φθηνής ρευστότητας στις ελληνικές τράπεζες θα βοηθηθεί η τόνωση της οικονομικής δραστηριότητας.

Ωστόσο τα αγκάθια όλο και θα πυκνώνουν στο περιβόλι των ελπίδων για έξοδο από της κρίση που μαστίζει την περαιτέρω φτωχοποιούμενη κοινωνία. Κατ αρχήν από πλευράς αξιοπιστίας η κυβέρνηση με τις εκάστοτε ιδεοληψίες δεν είναι η φιλικότερη προς τις ιδιωτικές επενδύσεις και η ελκυστικότερη προς τον επιχειρηματικό κόσμο. Ακολούθως, δεν αποτελεί και τέρας ενεργητικότητας ιδίως κατά τους καλοκαιρινούς μήνες όταν και θα πρέπει να ολοκληρώσει όλες τις προβλεπόμενες στο μνημόνιο δράσεις ώστε να είναι έτοιμη το Σεπτέμβριο για το προγραμματισμένο δεύτερο έλεγχο του προγράμματος από τους δανειστές.

Κυρίως, όμως, με την εμμονή της σε κάποια αναμόρφωσή του χρέους, την οποία αναμένει από τους δανειστές σαν αποτελεσματικό δεκανίκι - όχι για αναπτυξιακούς στόχους αλλά για να το “πουλήσει” στον λαό ως θαυματουργό μαντζούνι δια πάσαν νόσο- αποσιωπά το ανέφικτο επίτευξης πρωτογενούς πλεονάσματος κατά 3,5% μετά το 2018 και για πολλές δεκαετίες μετά. Ως εκ τούτου προσποιείται ότι η χώρα θα βγει από το μνημόνιο αφού ήδη έχει αποδεχθεί ένα αέναο μνημόνιο με τον μηχανισμό αυτόματης διόρθωσης.

Τον επονομαζόμενο και κόφτη ο οποίος θα καρατομεί ,σε κάθε απόκλιση, μισθούς και συντάξεις καθώς επίσης θα φορολεηλατεί οτιδήποτε επιχειρεί να απελευθερώσει ένα μέρος της αποθηκευμένης ενέργειας του συμπιεσμένου ελατηρίου της οικονομίας. Μόνο που το συγκεκριμένο ελατήριο έχει πια οξειδωθεί από τη χρόνια έκθεση του στη μεγάλη ανεργία, την υποκατανάλωση , τη μόνιμη λιτότητα που επέβαλαν οι συνταγές των δανειστών. Κι όπως έλεγε ο Σκοτσέζος ποιητής Γουόλτερ Σκοτ “Ένα σκουριασμένο έλασμα δίπλα και στη πιο πιστή πυξίδα, μπορεί να την απομακρύνει από την σωστή ένδειξη και να βουλιάξει το καράβι”