ΡΟΥΦΙΑΝΟΙ ΕΙΣΤΕ ΜΙΑ ΜΥΞΑ ΚΟΛΛΗΜΕΝΗ ΣΤΟ ΤΖΑΜΙ ΤΟΥ ΛΕΩΦΟΡΕΙΟΥ

Βρωμερά σκουλίκια ρουφιάνοι δεν είστε τίποτα άλλο παρά μια μύξα κολλημένη στο τζάμι του λεωφορείου

Ότι πιο μισητό και απεχθές στον πολιτισμό μας είναι η ρουφιανιά. Η ρουφιανιά είναι ένα φαινόμενο που σχετίζεται άμμεσα με το προσωπικό συμφέρον, την υπόταγή στην εξουσία και άρα την μειονεξία του ρουφιάνου. Ο ρουφιάνος κάνει κακό σε κάποιον με στόχο να νιώσει αυτός καλύτερα για τη μίζερη ζωή του, που άν και μίζερη βρίσκεται με το μέρος των κυρίαρχων

Η «εταιρία»  μπορεί να δίνει μισθούς πείνας, αλλά παράλληλα δίνει γενναιόδωρα μπόνους στους εργαζόμενους.

Όχι παραγωγικότητας, όχι καλύτερου υπαλλήλου, όχι συνολικής προσφοράς προς την επιχείρηση, αλλά ρουφιανιάς.

Ο πιο γρήγορος και αποτελεσματικός ρουφιάνος που θα καταγγείλει το συνάδελφό του για ό,τι θεωρεί παράπτωμα η εργοδοσία, θα αμειφθεί με δωράκι που μπορεί να φτάνει κατά περίπτωση μέχρι και 400 ευρώ. Εχουν μισθωθεί ειδικοί τεμπέληδες υπάλληλοι «φύλαξης», οι οποίοι κατασκοπεύουν τους συναδέλφους τους, ώστε να υπάρχει μόνιμα το κλίμα φόβου και έλλειψης συναδελφικής εμπιστοσύνης.

Δεν προκαλεί ιδιαίτερη εντύπωση το ότι η επιχείρηση εκβιάζει τους υπαλλήλους της για μείωση μισθών, αλλά παράλληλα,

δεν λυπάται να «δώσει κάτι παραπάνω» στα τσιράκια της. Είναι εξάλλου τακτική της καπιταλιστικής παραγωγής να μένουν σε υψηλά επίπεδα οι μισθοί των διευθυντικών στελεχών και να πριμοδοτούνται οι χαφιέδες τους, ειδικά δε όταν με ψευδή στοιχεία η εργοδοσία επιδιώκει μειώσεις μισθών των εργαζομένων. Με λίγα λόγια, οι παραγωγικές δυνάμεις να μένουν στην ανέχεια και στους εκβιαστικούς μισθούς πείνας και οι παρασιτικές «θέσεις εργασίας» των νταβάδων της εργοδοσίας να απολαμβάνουν κάποια προνόμια.

Τρομοκρατία, φόβος, ανασφάλεια, έλλειψη εμπιστοσύνης προς τους συναδέλφους, χαφιεδισμός, ατομικότητα. Έτσι θέλει η διοίκηση τον εργαζόμενο και σε περίπτωση αντίστασής του ενεργοποιείται ο μηχανισμός εξόντωσης.

Αλληλεγγύη, συναδελφικότητα, ξεπέρασμα του φόβου και αίσθημα της δύναμης της τάξης μας, όταν αυτή οργανώνεται ενάντια στους οικονομικούς της δυνάστες.

 Ό,τι πιο μισητό και απεχθές στον πολιτισμό μας είναι η ρουφιανιά. Η ρουφιανιά είναι ένα φαινόμενο που σχετίζεται άμμεσα με το προσωπικό συμφέρον, την υπόταγή στην εξουσία και άρα την μειονεξία του ρουφιάνου. Ο ρουφιάνος κάνει κακό σε κάποιον με στόχο να νιώσει αυτός καλύτερα για τη μίζερη ζωή του, που άν και μίζερη βρίσκεται με το μέρος των κυρίαρχων.

Ο ρουφιάνος συνήθως είναι κάποιος που σιχαίνεται τον εαυτό του και θα ήθελε σαν τρελός να είναι κάποιος άλλος απο αυτόν που είναι. Όποια θέση και άν κατέχει αισθάνεται συνεχώς οτι τον πίνει και οτι για κάποιο παράξενο λόγο κανείς μέχρι τώρα δεν έχει αναγνωρίσει την αξία του, έτσι ανα πάσα στιγμή είναι έτοιμος να κάνει το ρουφιανιλίκι μπάς και πάρει λίγη αξία.  Μπάς και νιώσει έστω και για μια στιγμή σημαντικός, ως εκείνος που κατέχει μια σημαντική πληροφορία και την δίνει πρώτος. Ένας κομπάρσος που, για μια στιγμή, έχει την ευκαιρία να γίνει πρωταγωνιστής.

Και η στιγμή της δόξας του είναι μονάχα μία. Μέχρι και αυτός που θα λάβει την, πολύτιμη γι’ αυτόν, πληροφορία την επόμενη στιγμή θα σιχαθεί τον ρουφιάνο αφού ξέρει οτι θα μπορούσε να προδώσει και τον ίδιο. Η ιστορία του Χριστού, καταδεικνύει με τον πιο γλαφυρό τρόπο την απέχθεια της κοινωνίας για τους ρουφιάνους με τον γνωστό σε όλους μας Ιούδα ο οποίος αφού ρουφιανεύει τον φυγάδα Ιησού για τριάντα αργύρια, την επόμενη στιγμή αυτοκτονεί βασανισμένος απο τις τύψεις.

Όλοι είχαμε φίλους ρουφιάνους και ίσως κάποιοι απο μας να το κάναμε το ρουφιανιλίκι μας κάποτε. Ρουφιανιά είναι και το να πάς να πείς ένα μυστικό που κάποιος σου έχει εκμυστηρευτεί. Μέχρι και για κάτι που δεν είναι τόσο ζημιογόνο για τους άλλους, μέχρι και για κάτι τόσο μικρό, μετά αισθάνεσαι τύψεις που το έκανες. Σκέφτομαι όλους εκείνους τους σιχαμερούς δήθεν ανθρώπους που λασπολογούν, συκοφαντούν, βγάζουν πράγματα απ’ το μυαλό τους και περιμένουν στη γωνία μπας και βρούν κάτι για να πάνε να το διατυμπανίσουν στην εργοδοσία στους συγγενείς και στην οικογένειά τους.

Και πλέον αυτοί είναι πάρα πολλοί. Απ’ τους δημοσιογράφους που το λειτούργημά τους είναι η ρουφιανιά και η προδοσία μέχρι τους βρομερούς γείτονές μας, που με την πρώτη ευκαιρία είναι έτοιμοι να σκαρφιστούν κάποια ιστορία για κάποιον ή και με ένα απλό τηλεφώνημα στους μπάτσους, να κάνουν το καθήκον τους σαν ευυπόληπτοι πολίτες, και να ρουφιανέψουν κάποιον άνθρωπο που αγωνίζεται για κάτι καλό ή προσπαθεί να επιβιώσει σ’ αυτόν το σκατόκοσμο καταφεύγοντας στην «παρανομία¨.

Προσοχή λοιπόν βρωμερά σκουλίκια ρουφιάνοι γιατί σας ξέρουμε. Και αυτά που λέτε και διαδίδετε για ανθρώπους αληθινούς, σε αντίθεση με σας που δεν είστε τίποτα άλλο παρά μια μύξα κολλημένη στο τζάμι του λεωφορείου, να ξέρετε οτι κάνουν ηχώ στους διαδρόμους των πολυκατοικιών και φτάνουν και στα δικά μας αυτιά..

Α-ναγνώστης - Ά-μφισσα