ΑΠΟΦΑΣΗ-ΣΤΑΘΜΟΣ ΑΠΟ ΤΟ ΤΟΠΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ ΔΕΣΦΙΝΑΣ ΓΙΑ ΤΟ ΔΗΜΟ ΔΕΛΦΩΝ

Μια «φωτεινή αρχή» στην χρόνια απραξία , διαπλοκή και εξαθλίωση , που είχε παραδοθεί ο Δήμος Δελφών αποτελεί η πρόσφατη απόφαση του Τοπικού Συμβουλίου ΔΕΣΦΙΝΑΣ που εκπλήσσει θετικά και εμπνέει για το μέλλον.

Την Τρίτη 9-9-2014, σε ένα από τα πρώτα συμβούλια των αιρετών της νέας Δημοτικής αρχής του Δήμου Δελφών, στο τοπικό Συμβούλιο της ΔΕΣΦΙΝΑΣ, πάρθηκε μία απόφαση που θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ορόσημο στην πολιτική ιστορία του τόπου.

Οι Σύμβουλοι, όλοι νέοι , τόσο ηλικιακά όσο και στην ενασχόληση με την τοπική αυτοδιοίκηση , λειτούργησαν στον θεσμό υποδειγματικά ανεξάρτητα από αυτή καθαυτή την τελική απόφαση. Χωρίς διακριτή διαφορά συμπολιτευόμενων και αντιπολιτευόμενων , επεξεργάσθηκαν το θέμα της ημερήσιας διάταξης χωρίς εγωισμούς και αρχηγισμούς ,

δίνοντας σημασία και βάση στα τεκμηριωμένα στοιχεία και τα ντοκουμέντα που παρουσιάσθηκαν στο τραπέζι της συζήτησης , αφού αφουγκράστηκαν τις απόψεις και τις παρεμβάσεις των συλλόγων και των πολιτών που είχαν ήδη πάρει θέση στο εν λόγω θέμα. Ενήργησαν σύννομα και ηθικά όπως οι θεσμοί της Δημοκρατίας ορίζουν , ώστε να αποφασίσουν με γνώμονα το συμφέρον του συνόλου των κατοίκων της Δεσφίνας και όχι των ολίγων . Για πρώτη φορά ίσως , τόσο ξεκάθαρα, οι θέσεις που ακούστηκαν εκφράστηκαν από μια σκοπιά που , παρότι αυτονόητη και θεμελιώδης για κάθε αυτοδιοικητική λειτουργία είχε «ξεχασθεί», για πολλά χρόνια από το σύνολο σχεδόν των τοπικών αρχόντων του προηγούμενου Δημοτικού συμβουλίου του Δήμου μας. .. με γνωστά τα αποτελέσματα…

Φαίνεται πως η βασική θέση ότι ο αιρετός άρχοντας εκλέγεται για να οικοδομήσει το μέλλον του τόπου και όχι για να διαχειρισθεί την εξουσία για ίδιο όφελος , είχε αντιστραφεί.

Επί δεκαετίες η κατανομή των κρατικών οικονομικών πόρων στην Ελληνική περιφέρεια γινόταν αφ ενός μεν με ποσοτικό υπολογισμό , ήτοι ανάλογα με τον πληθυσμό των κατοίκων αφ ετέρου δε και κατά κύριο λόγο με τις γνωριμίες του τοπικού Δημάρχου στην κεντρική κυβέρνηση χωρίς καμία προοπτική για τις οικονομικές ενασχολήσεις και τις δυνατότητες ανάπτυξης της κάθε τοπικής κοινωνίας.

Το Νοσοκομείο, τα Κέντρα Υγείας, τα σχολεία, η Αστυνομία, η Πυροσβεστική η χρηματοδότηση των υπηρεσιών των Δήμων (ύδρευση, αποχέτευση, σκουπίδια , δρόμοι) λειτουργούσαν χωρίς να υπολογίζεται το κόστος και τα οφέλη τους στην περιοχή που εξυπηρετούσαν. Υπήρχε ακόμη η άποψη του κοινωνικού αγαθού που δεν συνδεόταν με την ανταποδοτικότητα και τις εισροές της τοπικής οικονομίας. Φαίνεται πως τα ψέματα τελείωσαν. Τίποτα από όλα αυτά δεν είναι πλέον δεδομένο.

Σήμερα , ακόμη και αυτοί που έχουν λίγες αποταμιεύσεις θα πρέπει να μετοικήσουν , αν δεν εξασφαλισθούν οι βασικές κοινωνικές παροχές στον τόπο που σήμερα διαβιώνουν. Η επίσημη πολιτική πραγματικότητα οδηγείται στο : «δεν παράγεις , δεν θα έχεις» ούτε τα βασικά .Ήδη από το 1998 και με τον «Καποδίστρια», σύμφωνα με τις βασικές υποχρεώσεις της Ελλάδας απέναντι στην Ευρωπαϊκή Ένωση επισήμως συνομολογήθηκε , σε βάθος δεκαετίας (τα χρόνια δηλαδή που ζούμε σήμερα) , ότι όλες οι υποδομές θα περνούσαν τελικά στους Δήμους και οι Δήμοι θα χρηματοδοτούνταν αποκλειστικά και μόνο από κάποιο ποσοστό φόρων εισροών της τοπικής κοινωνίας και μόνον.

Ένας από αυτούς είναι και ο ΕΝΦΙΑ όπως μας είπαν πρόσφατα , ελπίζοντας πως με την «κατανόησή» μας θα μαλακώσουν τον πόνο. Η «Εθνική Φτώχεια» έρχεται ούτως ή άλλως ακόμα και αν φύγουν οι σημερινοί Κυβερνόντες. Το ερώτημα που γεννάται και πρέπει να αξιολογηθεί αφορά στο αν αυτή η συνεχής κατάσταση λιτότητας θα «πιάσει τόπο» και θα μας οδηγήσει σε ένα καλύτερο αύριο ή αν θα λάβει μονιμότερο χαρακτήρα αλλάζοντας την ιστορική πορεία της χώρας με συνέπεια την απώλεια κυριαρχικών δικαιωμάτων επί Ελληνικών εδαφών και στην εθνική υποτέλεια.

Σε αυτό το εθνικό χάος υπάρχουν τοπικές κοινωνίες που έχουν χαράξει τον δικό τους δρόμο , παράγοντας πλούτο με τρόπο που αυτός διαχέεται σε όλους τους κατοίκους κάνοντας τις επιπτώσεις της εθνικής κρίσης στην καθημερινότητα πολύ ελαφρύτερες ή ανύπαρκτες.

Αυτός ο δρόμος, που αν τον ακολουθήσουν και άλλες περιοχές της Ελλάδας ίσως λύσει με μοναδικό τρόπο και το εθνικό οικονομικό πρόβλημα, είναι στην ευθύνη της Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Η οργάνωση (προκειμένου να υπάρξει ανάπτυξη) της τοπικής οικονομίας του κάθε Δήμου , είναι τυπικά και ουσιαστικά ευθύνη των αιρετών της Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Παλιότερα , οι περισσότεροι Δήμοι , μηδέ εξαιρουμένου και του Δήμου Δελφών , αγνοούσαν παντελώς τα θέματα ανάπτυξης ή τα ξεπουλούσαν κάτω από το τραπέζι για ίδιο όφελος κάποιων αιρετών αρχόντων ή ανέχονταν , με κάποιο βαθμό συνυπευθυνότητας.

Η περίοδος 2014 -2018 όμως δεν θα έχει προηγούμενο για τις ευθύνες των τοπικών αιρετών στην ευημερία ή στην εξαθλίωση των κατοίκων του κάθε Δήμου. Δεδομένου του εθνικού χάους που φαίνεται πως θα κρατήσει για χρόνια ακόμη , μπορούμε να πούμε ότι κυρίως στο Δήμο Δελφών με την μοναδικά άθλια έως ανύπαρκτη οργάνωση του παραγωγικού μοντέλου, οι αιρετοί μας θα έχουν την κύρια ευθύνη για το τι θα συμβεί στα χρόνια που έρχονται. Όσοι από τους νεοεκλεγμένους δεν το κατάλαβαν όταν έθεταν υποψηφιότητα, σίγουρα το καταλαβαίνουν μέρα με την μέρα , μετά την ανάληψη των καθηκόντων τους.

Η οργάνωση (για την ανάπτυξη) της ανύπαρκτης μέχρι σήμερα Τοπικής Οικονομίας καθίσταται εκ των ιστορικών συγκυριών η πρώτη και βασική υποχρέωση των νέων Αρχόντων μας και η αποτυχία τους θα έχει τραγικές συνέπειες για όλους μας.

Μια «φωτεινή αρχή» στην χρόνια απραξία , διαπλοκή και εξαθλίωση , που είχε παραδοθεί ο Δήμος Δελφών αποτελεί η πρόσφατη απόφαση του Τοπικού Συμβουλίου ΔΕΣΦΙΝΑΣ που εκπλήσσει θετικά και εμπνέει για το μέλλον.

Η υπόθεση λοιπόν , αφορούσε στην γνωμοδότηση του Τοπικού Συμβουλίου Δεσφίνας σχετικά με τεχνοοικονομική μελέτη παραχώρησης 30 επιπλέον στρεμμάτων θάλασσας σε εταιρία ιχθυοκαλλιέργειας που ήδη της έχουν παραχωρηθεί 10 στρέμματα και λειτουργεί εδώ και κάποια χρόνια στην είσοδο του κολπίσκου του Οικισμού «Ποταμοί» της Δεσφίνας. Αρχικά τίποτα δεν είναι παράξενο. Ένας επιχειρηματίας ενδιαφέρθηκε να εξασφαλίσει την δυνατότητα να τετραπλασιάσει την έκταση θάλασσας που χρησιμοποιεί, σκοπεύοντας στην επέκταση της παραγωγής του , δημιουργώντας παράλληλα 2-3 νέες θέσεις και για να αποφύγει προφανώς μετεγκατάσταση στην «ανοιχτή θάλασσα» (με υψηλότερο κόστος) υποχρεωμένος από τις πρόσφατες διατάξεις Νόμου που δημοσιεύτηκε στο ΦΕΚ του Φεβρουαρίου 2014.
Οι εγκαταστάσεις «ανοιχτής θάλασσας» συζητούνται και προωθούνται για να αντιμετωπιστούν τα προβλήματα που προκαλεί ο κλάδος με τις παράκτιες εγκαταστάσεις και να απελευθερωθεί η ανάπτυξή του από τις αντιδράσεις της τοπικής κοινωνίας . Γιατί λοιπόν ένας διορατικός επιχειρηματίας να μην επιδιώξει την εξασφάλιση τετραπλάσιας παράκτιας έκτασης ( μικρότερο κόστος επένδυσης και λειτουργίας )όσο ακόμα δίνονται τέτοιες άδειες; Επιχειρηματικά έπραξε πολύ ορθά. Άλλωστε δύο τρείς θέσεις εργασίας επιπλέον και ότι φόρους πληρώνει στην Δ.Ο.Υ. Άμφισσας , την Δεσφίνα αφορούν…

Από την άλλη πλευρά βρίσκεται το συμφέρον του συνόλου των κατοίκων της Δεσφίνας και του οικισμού. Και αυτό δεν απαιτεί δύο ή τρείς θέσεις εργασίας αλλά εργασία για τους περισσότερους . Ποια από τις δραστηριότητες που μπορούν να αναπτυχθούν στην περιοχή μπορεί να προσφέρει άμεσα ή έμμεσα εργασία για όλους η τουλάχιστον τους περισσότερους ;

Υπάρχουσες εγκαταστάσεις παραθεριστικών κατοικιών και χιλιάδες στρέμματα γύρω από τον κολπίσκο των «Ποταμών» που ανήκουν και αυτά ιδιοκτησιακά σε κάτοικους της Δεσφίνας θα πάρουν σημαντική αξία με την ανάπτυξη Τουρισμού. Στην αντίθετη περίπτωση θα έχουν μηδενική ζήτηση άρα και μηδενική αξία. Η προοπτική του τουρισμού αφορά απεριόριστες θέσεις εργασίας για τους ίδιους ανάλογα με την αντίστοιχη ανάπτυξη της ευρύτερης περιοχής. Στο τοπικό Χωροταξικό της Δεσφίνας (ΣΧΟΟΑΠ) που δημοσιεύτηκε το 2013 στην περιοχή προβλέπεται ανάπτυξη Τουρισμού. Το Εθνικό Ειδικό Χωροταξικό του Τουρισμού (ΦΕΚ 3155Β/12-12-1013) παρουσιάζει την περιοχή όντως για τουριστική ανάπτυξη. Μια πολύ μικρή ζώνη στην παραλία, ανούσια για σοβαρή ανάπτυξη Τουρισμού χωρίς τουριστική ενδοχώρα (που θέλει σαφή διόρθωση) αλλά για την ώρα το προβλέπει έστω και έτσι. Το 2009 το Υπ. Τουρισμού ζήτησε απ’ ευθείας από τους Καποδιστριακούς Δήμους να αποφασίσουν ποιες περιοχές θέλουν να είναι τουριστικές αλλά για γνωστούς - άγνωστους λόγους ο Δήμος Δεσφίνας δεν απάντησε ποτέ. Έτσι ο Νομοθέτης έλαβε υπόψη ότι έλεγε το ΣΧΟΟΑΠ της Δεσφίνας του 2013 που ανέφερε σαν τουριστικές περιοχές όχι ευρείες παραλιακές περιοχές αλλά μόνο τα ονόματα των τριών οικισμών από την πλευρά της Αντίκυρας (από τον Κρισσαίο Κόλπο τίποτα).

Επιπλέον όμως και μιας και το 2009 κανείς δεν απάντησε στο Υπουργείο ότι οι Δεσφινιώτες στην περιοχή θέλουν Τουρισμό, κάποιοι φρόντισαν και στο Εθνικό Ειδικό Χωροταξικό των Υδατοκαλλιεργειών του 2011 (ΦΕΚ 2505Β/4-11-2011) να προβλέπονται στην περιοχή και ιχθυοκαλλιέργειες.

Άρα τίποτα ξεκάθαρο εκ του Νόμου και το «μπαλάκι» έπεσε στο Τοπικό Συμβούλιο της Δεσφίνας.

Το πρόβλημα της υπόθεσης είναι ότι οι υπάρχουσες εγκαταστάσεις ιχθυοκαλλιεργειών βρίσκονται ακριβώς στην είσοδο του κολπίσκου των «Ποταμών» , σε μικρή έκταση από τον οικισμό και στο μέσο του συνολικού παραλιακού μετώπου των οικισμών της περιοχής που προορίζεται για τουριστική ανάπτυξη. Ήδη με 10 στρέμματα έκταση οι πλωτές εγκαταστάσεις είναι εμφανέστατες στην θέα προς την θάλασσα που είναι το πολυτιμότερο στοιχείο των Ελληνικών Τουριστικών προορισμών. Στο ερώτημα κάποιων δήθεν σκεπτόμενων «Σε τι εμποδίζει τον τουρισμό η ανάπτυξη των ιχθυοκαλλιεργειών;» δεν χρειάζεται να αναφερθούν πολλά. Ανεξάρτητα από την ειλικρινή αισθητική κάποιου που μπορεί να τον τυφλώνουν οι συναισθηματικοί δεσμοί με την περιοχή, για την παγκοσμίως κυριαρχούσα αισθητική τοπίου κάποια πράγματα δεν ταιριάζουν. Και στην Ελλάδα στο Εθνικό Ειδικό Χωροταξικό του Τουρισμού του Δεκεμβρίου του 2013 το Αρθρο 8 είναι αφιερωμένο στο τι γίνεται όταν σε τουριστικές περιοχές σκεφτόμαστε την ανάπτυξη δραστηριοτήτων που κάνουν ζημιά στον τουρισμό. Σε αυτό ονοματίζονται συγκεκριμένες δραστηριότητες που , η χωρίς όρους ανάπτυξή τους , κάνει ζημιά στον Τουρισμό και αυτές είναι η ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΑ, οι ΕΞΟΡΥΞΕΙΣ, οι ΑΙΟΛΙΚΕΣ ΕΓΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ και οι ΥΔΑΤΟΚΑΛΛΙΕΡΓΕΙΕΣ (σελ. 45174). Οπότε , με 40 στρέμματα πλωτών εγκαταστάσεων να κυριαρχούν στην θέα προς την θάλασσα στους «Ποταμούς» όποιος περίμενε τουριστική ανάπτυξη θα ήταν απλά κορόιδο. Και ως γνωστόν αυτοί που διαθέτουν χρήματα για διακοπές, για τουριστικές κατοικίες ή για την δημιουργία Τουριστικών εγκαταστάσεων δεν είναι κορόιδα.

Για πρώτη φορά Τοπικό Συμβούλιο του σημερινού Δήμου Δελφών συζητώντας θέμα ανάπτυξης μιας παραγωγικής δραστηριότητας εξέτασε ορθολογικά το ζήτημα από την σκοπιά της προοπτικής ανάπτυξης και όχι της εφήμερης «αρπαχτής» των ψήφων και της τσέπης. ΔΕΝ ΕΝΕΚΡΙΝΕ την πρόταση που δημιουργεί λίγες ακόμα θέσεις εργασίας γιατί αυτό θα σήμαινε ότι θα χάνονταν για πάντα πολύ περισσότερες καθώς και η μελλοντική υπεραξία της ακίνητης περιουσίας από την τουριστική αξιοποίηση των παραλίων της ΔΕΣΦΙΝΑΣ.. ΨΗΦΟΣ ΜΕ ΓΝΩΜΟΝΑ ΤΗΝ ΕΛΠΙΔΑ!!.

Παρά τον πανικό που έχει επιφέρει η οικονομική κρίση ψήφισαν ομόφωνα γιαυτό που τους ανάθεσε η Δεσφίνα να κάνουν. Άρχισαν να σχεδιάζουν και να χτίζουν το μέλλον που οραματίζονται για τον τόπο τους και όχι να το χαρίζουν ή να το ξεπουλάνε όπως έκαναν πολλοί προκάτοχοί τους σχεδόν σε όλο τον Δήμο Δελφών. Και για όποιον θίγεται από την τελευταία αυτή απόφαση του Τ.Σ ΔΕΣΦΙΝΑΣ ας αναλογισθεί μόνο το εξής:

Παρότι σε όλες τις περιοχές του Δήμου Δελφών οι κάτοικοι βάζουν σε πρώτη αναπτυξιακή προτεραιότητα τον τουρισμό εδώ και δεκαετίες, παρότι αυτοί που εκλέγονταν αυτό έταζαν προεκλογικά και γι’ αυτό ψηφίζονταν, οι μόνες δραστηριότητες που ανέπτυξαν μονάδες στην ευρύτερη περιοχή είναι αυτές που στο Εθνικό Ειδικό Χωροταξικό του Τουρισμού αναφέρεται ξεκάθαρα ότι προξενούν ζημιά στον Τουρισμό και είναι ασυμβίβαστες μ αυτόν.

Και οι οποίες όχι μόνο δεν ανέπτυξαν την τοπική οικονομία για την κάλυψη των εργασιακών αναγκών μιας κοινωνίας μόλις 25.000 κατοίκων αλλά «συμπτωματικά» κατατρόπωσαν και τον ανθηρό τουρισμό της δεκαετίας του ‘70 ακόμη και μέσα στον ίδιο τον οικισμό των Δελφών. Το γιατί θάφτηκε η περιοχή μας όλοι το έχουμε καταλάβει. Το να μη συνεχίσει να «θάβεται» είναι ο στόχος και το ζητούμενο.

Όλοι πρέπει να συγχαρούμε το ΤΟΠΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ της ΔΕΣΦΙΝΑΣ σ αυτή την ελπιδοφόρα αρχή και να ευχηθούμε να παραμείνουν έτσι , για όλα τα επόμενα χρόνια και επίσης να βρεθούν μιμητές σε όλα τα τοπικά συμβούλια και στο σύνολο της Δημοτικής Αρχής του Δήμου Δελφών. Όχι στο ξεπούλημα του μέλλοντος του τόπου. ΄Οχι να το χαρίσουν ή να το ακουμπήσουν στα πόδια οποιουδήποτε κομματικού «σκιτζή» , «ρεμπεσκέ» , άχρηστου πολιτικάντη που θα το πουλήσει για πάρτη του όπως γινόταν μέχρι σήμερα.

Να το χτίσουν σωστά και να γράψουν ιστορία.. Πέντε χρόνια φτάνουν και περισσεύουν.

Ένας φίλος αναγνώστης.

http://karteria1.blogspot.gr/2014/09/blog-post_725.html