ΤΩΡΑ ΠΙΑ ΞΕΡΟΥΜΕ ΟΤΙ Η ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ ΥΠΗΡΞΕ ΑΝΕΠΙΣΗΜΟΣ ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΟΣ ΕΤΑΙΡΟΣ ΤΗΣ ΣΥΓΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ

Την εβδομάδα που μας πέρασε, η Εφημερίδα των Συντακτών αποκάλυψε κάτι που σε οποιαδήποτε άλλη χώρα θα είχε προκαλέσει την παραίτηση της κυβέρνησης και το ντροπιαστικό τέλος πολλών ατομικών πολιτικών σταδιοδρομιών.

Αρχικά, η εφημερίδα αποκάλυψε ότι ο Τάκης Μπαλτάκος, με την ιδιότητα του γενικού γραμματέα της κυβέρνησης, επικοινωνούσε τακτικά με τους βουλευτές της οργάνωσης και τους υπαγόρευε μάλιστα τη στάση που θα τηρήσουν σε διάφορες ψηφοφορίες ενώ η επικοινωνία συνεχίστηκε και μετά τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα.

Το εντυπωσιακό είναι ότι ο Μπαλτάκος επιβεβαίωσε το ρεπορτάζ,

υποστηρίζοντας μάλιστα ότι «εθνικοί λόγοι» επέβαλλαν τη συμπόρευση Χρυσής Αυγής-Νέας Δημοκρατίας, κάτι που επιβεβαιώνει ότι η επικοινωνία του με το νεοναζιστικό μόρφωμα ήταν απολύτως συνειδητή και αποτελούσε σημαντικό κομμάτι των αρμοδιοτήτων που του είχε αναθέσει ο πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς.

Τι καινούργιο προκύπτει από όλες τις παραπάνω αποκαλύψεις; Η Φιλοθέη Βαρσάμη κάνει μια πολύ ωραία σύνοψη, μέσω του Facebook:

Η Χρυσή Αυγή λειτουργούσε μεθοδευμένα in praxis ως το ακροδεξιότερο δεκανίκι της κυβέρνησης: Η Χρυσή Αυγή κάφριζε και ο Μπαλτάκος στα κρυφά την επικροτούσε και συναλλασσόταν μαζί της ζητώντας τη θετική ή την αρνητική ψήφο της. Μπορεί στους δημοσιογράφους να δήλωνε ότι θεωρούσε «απευκταίο αλλά όχι απίθανο ενδεχόμενο» τη συνεργασία του κόμματός του μαζί της, ήδη όμως γνώριζε -και δεν το γνώριζε μόνος του (μιλάμε για το δεξί -στην κυριολεξία- χέρι του πρωθυπουργού) ότι η συνεργασία υπήρχε, απέδιδε και λειτουργούσε ως τετελεσμένο γεγονός.

Χθες ο Μπαλτάκος επιβεβαίωσε τα μηνύματα και την επικοινωνία του με τους Χρυσαυγίτες για την υπερψήφιση ή την καταψήφιση συγκεκριμένων νομοσχεδίων. Επιβεβαίωσε, δηλαδή, τη συνεργασία του (με την ιδιότητα ως γγ του υπουργικού συμβουλίου της συγκυβέρνησης) με τη σήμερα φερόμενη ως εγκληματική οργάνωση Χρυση Αυγή.

Προκειμένου να μην έχουμε αμφιβολίες ότι η κυβέρνηση μια χαρά γνώριζε τι εστί Χρυσή Αυγή όταν συνεργαζόταν μαζί της, θα υπενθυμίσω τις 32 δικογραφίες που κρατούσε ο Δένδιας στο συρτάρι και, μολονότι προγενέστερες, δέησε να τις στείλει στην εισαγγελέα του Αρείου Πάγου ΜΕΤΑ τη δολοφονία Φύσσα και τη σύλληψη των πρώτων μελών της. Έγραφε στο συνοδευτικό έγγραφο ο Δένδιας: «η δραστηριότητα αυτή εκτρέπεται των ορίων μεμονωμένων περιστατικών, προκαλεί το δημόσιο αίσθημα, υπονομεύει την αυθεντία του κράτους δικαίου, προσβάλλει τα ανθρώπινα δικαιώματα και την ανθρώπινη αξιοπρέπεια, θέτει σε κίνδυνο τη δημόσια τάξη και την εσωτερική ασφάλεια της χώρας. Η δραστηριότητα αυτή εκθέτει όχι μόνον τους φυσικούς και ηθικούς αυτουργούς, αλλά και την ίδια τη χώρα, τη δημοκρατική της παράδοση, το νομικό της πολιτισμό, τις δεσμεύσεις της υπό το διεθνές και ευρωπαϊκό δίκαιο προστασίας των ανθρωπίνων δικαιωμάτων».

Και ενώ όλα αυτά ήταν γνωστά και μασουριασμένα στου συρταριού του τον πάτο, με αυτών τις ψήφους κυβερνούσαν.

Θυμίζω ότι πολύ σπουδαίοι άνθρωποι, κατά το «very serious people» του Krugman, θεωρούν ότι αυτή η κυβέρνηση έσωσε τη χώρα και ότι το ΠΑΣΟΚ της προσθέτει μάλιστα «προοδευτικό χαρακτήρα».