«Εξερράγη» σε νέο του κείμενο το Νίκος Μπογιόπουλος, με αφορμή τους Γερμανούς Ναζί που ήρθαν στην χώρα μας και σήκωσαν φασιστικές σημαίες στον βράχο της Ακρόπολης.
Τέτοια βρωμιά είχε να υποστεί η χώρα μας από τον Οκτώβρη του ’44. Ήταν τότε, στις 12 Οκτώβρη του 1944, που ο αγκυλωτός του ναζισμού κατέβηκε από τον Ιερό Βράχο της Ακρόπολης.
Οκτώ δεκαετίες μετά η Ακρόπολη μαγαρίστηκε και πάλι! Το φρόντισαν τα ναζιστοειδή της Χρυσής Αυγής.
Τα χιτλεροειδή που έφεραν από την… Γερμανία οι χρυσαυγίτες, για να «τιμήσουν» μαζί τους τα Ίμια (!), ανέβηκαν στον βράχο της Ακρόπολης και όπως οι ίδιοι δημοσιοποίησαν στην ιστοσελίδα τους ξεδίπλωσαν τα ναζιστικά τους σύμβολα (Οι ναζιστές προσκεκλημένοι της Χρυσής Αυγής βεβήλωσαν τον ιερό βράχο της Ακρόπολης – ΦΩΤΟ).
Οι Γερμανοί ναζί, οι ομοϊδεάτες των χρυσαυγιτών, οι καλεσμένοι του Μιχαλολιάκου, του Παππά, του Κασιδιάρη,
ήρθαν στην Ελλάδα και ο οικοδεσπότης τους, η Χρυσή Αυγή, φρόντισε να τους εξασφαλίσει και ναζιστικό «τουρισμό». Στην Ακρόπολη…
Ο ναζιστικός απόπατος της «αντισυστημικότητας», της «φιλολαϊκότητας» και κυρίως του «πατριωτισμού» της Χρυσής Αυγής, ξεχείλισε. Και πάλι.
***
Πριν από 36 χρόνια, σαν σήμερα, στις 8/2/1980, έφευγε μια φωνή που σημάδεψε την Ελλάδα.
Ο Νίκος Ξυλούρης, νικημένος από την αρρώστια, άφηνε με το στερνό του αντίο ένα δυσαναπλήρωτο κενό στον πολιτισμό αυτού του τόπου.
Απουσίες τέτοιες, σαν του Ξυλούρη, αποδεικνύουν πως το «ουδείς αναντικατάστατος» δεν ισχύει. Ο Ξυλούρης ήταν μοναδικός και αναντικατάστατος.
Ο Ξυλούρης, όχι μόνο λόγω της φωνής του, αλλά και γιατί έζησε όπως ακριβώς τραγούδησε, λεβέντικα και τίμια, δεν έπαψε ποτέ να «ζει».
Ο Ξυλούρης παραμένει «μέτρο» λεβεντιάς και αξιοπρέπειας και όχι μόνο μέσα στον «στενό» κόσμο των συναδέλφων του. Γιατί ο Ξυλούρης, πέραν της αξεπέραστης φωνής του, είχε κι ένα ακόμα «προσόν», που δεν ήταν θέμα ταλέντου αλλά κάτι ακόμα σημαντικότερο, αφού αποτελούσε προϊόν ενσυνείδητης επιλογής: Όπως ακριβώς τίμια και λεβέντικα τραγούδησε, έτσι και έζησε!
Γι’ αυτό θα είναι πάντα εδώ. Γι’ αυτό η μορφή του και η φωνή του θα είναι«ξόρκι» απέναντι σε όσα μαγαρίζουν τον τόπο.
To κείμενο του Νίκου Μπογιόπουλου δημοσιεύτηκε στο enikos.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου