.jpg)
«Παράλληλες μητέρες»
του Πέδρο Αλμοδόβαρ
Με την Πενέλοπε Κρουζ
Ένας από τους σημαντικότερους σκηνοθέτες του Παγκόσμιου
Σινεμά, επιστρέφει με μία ακόμη σπουδαία ταινία γεμάτη συγκίνηση και ανατροπές.
Πρωταγωνιστεί η μούσα του Πενέλοπε Κρουζ, σε μία από τις καλύτερες ερμηνείες
της πλούσιας φιλμογραφίας της.
Βραβείο ερμηνείας για την Πενέλοπε Κρουζ στο Φεστιβάλ
Βενετίας
Το trailer της ταινίας: https://www.youtube.com/watch?v=66sWaBRrPRc&t=1s
ΥΠΟΘΕΣΗ
Δύο ετοιμόγεννες
γυναίκες βρίσκονται στο ίδιο δωμάτιο νοσοκομείου και οι δύο χωρίς τους
πατεράδες των μωρών τους. Η μεγαλύτερη, η Γιάνις (Πενέλοπε Κρουζ), δε
μετανιώνει για την επιλογή της να γίνει μητέρα, αντίθετα είναι πανευτυχής. Η
Άνα (Μιλένα Σμιτ), όμως είναι έφηβη και φοβισμένη για αυτό που της συμβαίνει.
Δημιουργείται ένας δεσμός ανάμεσά τους, ο οποίος θα αλλάξει τις ζωές τους για
πάντα.
Συνέντευξη του Πέδρο
Αλμοδόβαρ (Rebublica)
«Οι «Παράλληλες Μητέρες» είναι μια ιστορία για προγόνους και
απογόνους. Μία ιστορία για την αλήθεια του ιστορικού παρελθόντος, αλλά και την
πιο προσωπική αλήθεια των χαρακτήρων. Ο ρόλος της Πενέλοπε είναι ο πιο δύσκολος
ρόλος που έχει παίξει για μένα και ίσως και γενικότερα στην καριέρα της και
ενδεχομένως ο πιο επώδυνος. Το αποτέλεσμα είναι θαυμάσιο, όπως πάντα αφού η
Πενέλοπε δίνει τα πάντα στην ερμηνεία της.»
Για την υπέροχη φωτογραφία και τη μουσική είπε: «Για μια
ακόμα φορά ο Χοσέ Λουίς Αλκέιν (ο διευθυντής φωτογραφίας) ξέρει ακριβώς πώς να
συλλάβει σωστά τα χρώματα που θεώρησα ότι ταίριαζαν στην ταινία. Εικόνες
γεμάτες φως για μια ιστορία γεμάτη σκοτάδια. Ένας άλλος πολύτιμος συνεργάτης
μου ο Αλμπέρτο Ιγκλέσιας, ο οποίος υπογράφει τη μουσική για τις ταινίες μου από
τη δεκαετία του ‘90, για ακόμη μια φορά, με εξέπληξε με την ικανότητά του να
συνομιλήσει η μουσική με τη σιωπή, τις λέξεις, τη δράση και τα βλέμματα των
χαρακτήρων.»
ΕΓΡΑΨΑΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΤΑΙΝΙΑ
Χρ. Μήτσης
(athinorama.gr) «O
Πέδρο Αλμοδόβαρ υπογράφει έναν συγκινητικό ύμνο στη μητρότητα, εξερευνώντας τις
πολλαπλές έννοιες της οικογένειας όσο και τη σχέση προσωπικής ανεξαρτησίας και
ιστορικής μνήμης. Καθαρό σινεμά, γεμάτο απλότητα και εκπλήξεις. Κανείς δεν το
ξέρει καλύτερα από τον 72χρονο Πέδρο Αλμοδόβαρ, ο οποίος ταινία την ταινία
εξελίχτηκε μέσα στα χρόνια σε έναν απόλυτα ώριμο δημιουργό με μεγάλη
αυτοπεποίθηση.»
Θοδ. Κουτσογιαννόπουλος
(lifo.gr): «Το φετινό
Φεστιβάλ Βενετίας ξεκίνησε με τους καλύτερους οιωνούς, με τις υπέροχα ουσιαστικές
«Παράλληλες Μητέρες», δείγμα ωριμότητας του Πέδρο Αλμοδόβαρ, μια ταινία που
εμβαθύνει στον κόσμο συναρπαστικών γυναικών με αδυναμίες και κουράγιο.»
Τ. Χ”εφραιμίδης (flix.gr): «Αμετάκλητα πλέον στο πάνθεον του
ισπανικού και του παγκόσμιου σινεμά, ο Αλμοδόβαρ δεν χρειάζεται στην έβδομη
δεκαετία της ζωής του να αποδείξει τίποτα και σε κανέναν, συνεχίζει ωστόσο να
κινηματογραφεί με το ίδιο πάθος. Σ’ αυτή τη πιο ώριμη, περίοδο κάθε ταινία του
είναι μια ακόμα αποθέωση (στυλιστική, θεματική, αισθητική). Στις «Παράλληλες
Μητέρες», μάλιστα, γίνεται πιο πολιτικός από ποτέ. Ίσως γιατί στη δύση της ζωής
του συνειδητοποιεί ότι για να αλλάξεις το μέλλον πρέπει να συμφιλιωθείς με το
παρελθόν. Και να κλείσεις τις πληγές του.»
Π. Γκουγιάννος (moveitmag.gr): «Οι Παράλληλες
Μητέρες είναι μια από τις καλύτερες ταινίες του των τελευταίων χρόνων, με τις
γνώριμες θεματικές και φυσικά χρωματικές και στιλιστικές εμμονές του που όμως
διανθίζονται και ωριμάζουν»
Ι. Γριβέα (oneman.gr): «Είναι η καλύτερη δουλειά του
σκηνοθέτη εδώ και 15 χρόνια, με μία φανταστική Κρουζ που βρίσκει ξανά εδώ το
ιδανικό δημιουργικό της ταίρι. Η επώδυνη ιστορική μνήμη διαπερνά υποδόρια όλη
την ταινία, για να καταλήξει στη λύτρωση, όπως ακριβώς και η σχέση των δύο
γυναικών.»
Νίνος Φένεκ Μικελίδης (enetpress.gr): «Το μητρικό
ένστικτο, οι γυναικείες σχέσεις και η ενηλικίωση, καθώς και οι μνήμες ενός
τραγικού παρελθόντος που στοιχειώνουν το παρόν είναι στο επίκεντρο της ταινίας.
Ο ανεξάντλητος και πάντα δημιουργικός Αλμοδόβαρ έφτιαξε με αγάπη, λιτότητα, και
ευαισθησία για τους (πάντα όμορφους, γυναικείους) χαρακτήρες του, μια εξαιρετική
ταινία.»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου