ΟΙ ΠΡΟΣΒΛΗΤΙΚΕΣ ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ ΤΟΥ ΤΕΩΣ ΒΑΣΙΛΙΑ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΣΤΟΝ ΓΕΩΡΓΙΟ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ

O «Γέρος της Δημοκρατίας» είχε συγκρουστεί μαζί του, όταν ο Κωνσταντίνος Γλίξμπουργκ ήταν βασιλιάς.

Ένα σχετικό ιστορικό ρεπορτάζ είχε δημοσιευτεί στη «Μηχανή του Χρόνου», υπενθυμίζοντας πως  ένα χρόνο πριν από τα Ιουλιανά του 1965, η Ένωση Κέντρου του Γ. Παπανδρέου είχε κερδίσει τις εκλογές με το εντυπωσιακό ποσοστό του 52,7%, σχηματίζοντας για πρώτη φορά αυτοδύναμη κυβέρνηση με 171 βουλευτές.

Το «Συμβούλιο του Στέμματος» δεν έχει ακριβές αντίστοιχό του όργανο στο σημερινό πολίτευμα της προεδρευομένης δημοκρατίας που ισχύει στη χώρα από το 1975. Ήταν περίπου κάτι σαν το νυν «Συμβούλιο των πολιτικών αρχηγών», αλλά με μία σημαντική διαφορά: δεν λάμβανε δεσμευτικές αποφάσεις. Παρά την προφανή σημασία του, ήταν όργανο άτυπο. Συνήθως μετείχαν σε αυτό οι αρχηγοί των κοινοβουλευτικών κομμάτων και οι πρώην πρωθυπουργοί.

Ο Γεώργιος Παπανδρέου ήταν τότε ο απόλυτος κυρίαρχος της πολιτικής σκηνής, καθώς 10  ημέρες πριν από την προσφυγή στις κάλπες, έφυγε από τη ζωή ο δεύτερος ισχυρός άντρας του κόμματος, ο Σοφοκλής Βενιζέλος.

Στις εκλογές του ’64 κατέβηκε για πρώτη φορά υποψήφιος ο Ανδρέας Παπανδρέου στην Αχαΐα και μάλιστα βγήκε πρώτος σε σταυρούς. Η θριαμβευτική εκλογή του προβλημάτισε το παλάτι που δεν ήθελε σε καμία περίπτωση να είναι αυτός ο επόμενος υπουργός Άμυνας. Ο Γεώργιος Παπανδρέου προόριζε για αυτήν την θέση το γιο του και ήθελε να αντικαταστήσει τον ως τότε υπουργό Πέτρο Γαρουφαλιά,

αλλά και τον αρχηγό του ΓΕΣ, Γεννηματά, που βρίσκονταν υπό την επιρροή του βασιλιά. Ο Γαρουφαλιάς αρνούνταν να εγκαταλείψει το υπουργείο και ο Γεώργιος Παπανδρέου τον διέγραψε από την Ένωση Κέντρου.

Ως υστάτη λύση ο «γέρος της Δημοκρατίας» πρότεινε να αναλάβει ο ίδιος το υπουργείο Εθνικής Άμυνας, αλλά ο Κωνσταντίνος Γλύξμπουργκ ήταν αρνητικός. Το παλάτι, όπως έκανε και στο παρελθόν, ήθελε να ελέγχει τα πρόσωπα που θα τοποθετούνταν στα κρίσιμα υπουργεία και δεν δίστασε να φτάσει ακόμα και σε συνταγματική εκτροπή. Τότε, ο πρωθυπουργός παραιτήθηκε.

O «Γέρος της Δημοκρατίας» είχε συγκρουστεί μαζί του, όταν ο Κωνσταντίνος Γλίξμπουργκ ήταν βασιλιάς.

Ένα σχετικό ιστορικό ρεπορτάζ είχε δημοσιευτεί στη «Μηχανή του Χρόνου», υπενθυμίζοντας πως  ένα χρόνο πριν από τα Ιουλιανά του 1965, η Ένωση Κέντρου του Γ. Παπανδρέου είχε κερδίσει τις εκλογές με το εντυπωσιακό ποσοστό του 52,7%, σχηματίζοντας για πρώτη φορά αυτοδύναμη κυβέρνηση με 171 βουλευτές.

Το «Συμβούλιο του Στέμματος» δεν έχει ακριβές αντίστοιχό του όργανο στο σημερινό πολίτευμα της προεδρευομένης δημοκρατίας που ισχύει στη χώρα από το 1975. Ήταν περίπου κάτι σαν το νυν «Συμβούλιο των πολιτικών αρχηγών», αλλά με μία σημαντική διαφορά: δεν λάμβανε δεσμευτικές αποφάσεις. Παρά την προφανή σημασία του, ήταν όργανο άτυπο. Συνήθως μετείχαν σε αυτό οι αρχηγοί των κοινοβουλευτικών κομμάτων και οι πρώην πρωθυπουργοί.

Ο Γεώργιος Παπανδρέου ήταν τότε ο απόλυτος κυρίαρχος της πολιτικής σκηνής, καθώς 10  ημέρες πριν από την προσφυγή στις κάλπες, έφυγε από τη ζωή ο δεύτερος ισχυρός άντρας του κόμματος, ο Σοφοκλής Βενιζέλος.

Στις εκλογές του ’64 κατέβηκε για πρώτη φορά υποψήφιος ο Ανδρέας Παπανδρέου στην Αχαΐα και μάλιστα βγήκε πρώτος σε σταυρούς. Η θριαμβευτική εκλογή του προβλημάτισε το παλάτι που δεν ήθελε σε καμία περίπτωση να είναι αυτός ο επόμενος υπουργός Άμυνας. Ο Γεώργιος Παπανδρέου προόριζε για αυτήν την θέση το γιο του και ήθελε να αντικαταστήσει τον ως τότε υπουργό Πέτρο Γαρουφαλιά, αλλά και τον αρχηγό του ΓΕΣ, Γεννηματά, που βρίσκονταν υπό την επιρροή του βασιλιά. Ο Γαρουφαλιάς αρνούνταν να εγκαταλείψει το υπουργείο και ο Γεώργιος Παπανδρέου τον διέγραψε από την Ένωση Κέντρου.

Ως υστάτη λύση ο «γέρος της Δημοκρατίας» πρότεινε να αναλάβει ο ίδιος το υπουργείο Εθνικής Άμυνας, αλλά ο Κωνσταντίνος Γλύξμπουργκ ήταν αρνητικός. Το παλάτι, όπως έκανε και στο παρελθόν, ήθελε να ελέγχει τα πρόσωπα που θα τοποθετούνταν στα κρίσιμα υπουργεία και δεν δίστασε να φτάσει ακόμα και σε συνταγματική εκτροπή. Τότε, ο πρωθυπουργός παραιτήθηκε.