Η Χρυσή Αυγή αποτελεί χρυσή εφεδρεία του καθεστώτος των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ
Η χειροδικία του Ηλία Κασιδιάρη εναντίον του Νίκου Δένδια
αποτελεί το τελευταίο (μέχρι το επόμενο) επεισόδιο του σίριαλ: «Η
νεοναζιστική οργάνωση τραμπούκων που ονομάζεται Χρυσή Αυγή». Αν και
ουσιαστικά μονότονη η παρέα του Νίκου Μιχαλολιάκου φροντίζει να
προσθέτει και κάτι καινούργιο στη δοκιμασμένη συνταγή της.
Χθες, ας πούμε, για πρώτη φορά βιαιοπράγησε και εντός των τειχών του ελληνικού κοινοβουλίου. Μέχρι τώρα, οι πράξεις βίας – αναπόσπαστο κομμάτι της ιδεολογίας της - ξεκινούσαν από τα σκοτεινά σοκάκια του Αγίου Παντελεήμονα, των Πετραλώνων και του Κερατσινίου και έφταναν μέχρι και μπροστά στις κάμερες των τηλεοπτικών πλατό.
Στη βουλή όμως οι χρυσαυγίτες είχαν περιοριστεί σε λεκτικές επιθέσεις. Αύριο μπορεί να τραβήξουν και κάνα πιστόλι - ποιος ξέρει.
Η αλήθεια βέβαια είναι πως το 2013 το σίριαλ αυτό,
διεκόπη όταν σχεδόν σύσσωμη η οργάνωση κατέληξε στη μπουζού (που λέει κι η Ζαρούλια) για τον φόνο του Παύλου Φύσσα. Σήμερα όμως τους έχει βγάλει όλους έξω ο Αλέξης Τσίπρας. Για να σπάνε στον ξύλο τον πρωτεργάτη εκείνης της –βραχυπρόθεσμης δυστυχώς - απονομής δικαιοσύνης. Τον Νίκο Δένδια.
Για τη Χρυσή Αυγή έχω γράψει δεκάδες άρθρα. Δεν έχω κάτι να προσθέσω. Και πολλά έχω πει. Καλό είναι να μην παρατραβάει κανείς το σκοινί σε τέτοια θέματα. Αυτό που συνεχίζει να με εντυπωσιάζει είναι η αγαστή συνεργασία ανάμεσα σε αυτήν και τον ΣΥΡΙΖΑ. Μόνο ο Lennon με τον McCartney τον καιρό των Beatles είχαν αναπτύξει τέτοια στενή σχέση.
Μόνο ο Andy Cole με τον Dwight Yorke στη μεγάλη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ του ’99 βρισκόντουσαν με κλειστά μάτια σε τέτοιο βαθμό.
Δεν μπορώ φυσικά να γνωρίζω με σιγουριά το αν ο Κασιδιάρης όντως επιτέθηκε στον Δένδια με σκοπό να αποπροσανατολίσει τον κόσμο από το τέταρτο μνημόνιο που μας φόρτωσε το «ξαδερφάκι» του ο ΣΥΡΙΖΑ. Κανείς δεν είναι σε θέση να ξέρει τι κρύβεται στο μυαλό του συγκεκριμένου. Όσοι όμως παρακολουθούν από κοντά το κοινοβουλευτικό ρεπορτάζ επιβεβαιώνουν πως εδώ και μέρες οι χρυσαυγίτες έψαχναν ευκαιρία για μανούρα.
Μια ευκαιρία που τους δόθηκε με την Μπρωτοφανή και Μπροκλητική κίνηση του Δένδια να περάσει μπροστά από τον Κασιδιάρη την ώρα που ο τελευταίος ανέπτυσσε το σχέδιο που θα βγάλει την Ελλάδα μας από την κρίση. Για κάποιο περίεργο λόγο ο τηλεσκηνοθέτης απέσυρε την κάμερα χιλιοστά του δευτερολέπτου πριν την επίθεση. Έτυχε επίσης να μην επιτραπεί η είσοδος των δημοσιογράφων στην αίθουσα την συγκεκριμένη στιγμή. Για δες κάτι συμπτώσεις βρε παιδί μου…
Είναι εντυπωσιακό πως οι χρυσαυγίτες επιτίθενται σταθερά σε στελέχη όλων των κομμάτων εκτός από το μόρφωμα των ΣΥΡΙΖΑΑΝΕΛ. Κάτι αντίστοιχο όμως συμβαίνει και από την άλλη πλευρά. Πράγματι, αν εξαιρέσεις τον παλιόφιλο Πέτρο Τατσόπουλο (που ουσιαστικά δεν ήταν ποτέ ΣΥΡΙΖΑ) τη Βασιλική Κατριβάνου (που έχει πια εγκαταλείψει την Κουμουνδούρου) και τον Χρήστο Καραγιαννίδη (άλλο τι λέει για τα «μπακαλίστικα»), οι «αριστεροί» συριζαίοι βουλευτές δεν έδειξαν ποτέ να ενοχλούνται από τα ξυρισμένα καλόπαιδα που κάθονται λίγες θέσεις πιο πέρα.
Είναι εξάλλου γνωστό πως ο σκληρός πυρήνας των οπαδών του ΣΥΡΙΖΑ ποτέ δεν είχε κάποιο πρόβλημα με την Χ.Α. Εκτός π.χ. από όταν η «ακροκεντρώα» Athens Voice δημοσίευσε μια σαχλαμάρα για το ντύσιμο της Ουρανίας. Είναι λογικό άλλωστε. Ο μέσος συριζαίος οπαδός (όχι περιστασιακός ψηφοφόρος, οπαδός) δεν διαφέρει καθόλου από τον μέσο ψηφοφόρο της Χρυσής Αυγής (φυσικά δεν αναφέρομαι στους οργωμένους σκίνχεντς αλλά στους «αγανακτισμένους» που την ψηφίζουν από το ’12 και μετά).
Τους ενώνει το άσβεστο μίσος για τον Μεσαίο Χώρο (στον οποίον αμφότεροι εντάσσουν σύσσωμη την Νέα Δημοκρατία) και την Ευρώπη. Όσο και αν ψάξεις δεν θα βρεις ούτε έναν (έναν!) συριζαίο ψηφοφόρο που να καταδίκασε το ξύλο στον Δένδια. Τον Δένδια που οι ίδιοι «ξέσκιζαν» πριν λίγες μέρες για τη σεξιστική επίθεση (!) στη Γεωργία Βασιλειάδου. Αν θυμάστε, ακόμα και όταν ο Κασιδιάρης είχε επιτεθεί στη «δικιά τους» Ρένα Δούρου, οι συριζαίοι είχαν μείνει μάλλον σιωπηλοί τη στιγμή που το «Ακραίο Κέντρο» ήταν στα κάγκελα. Είναι ξεκάθαρο πως δεν θεωρούν τους χρυσαυγίτες εχθρούς τους.
Τα παραδείγματα της λατρείας του επίσημου ΣΥΡΙΖΑ προς τη Χρυσή Αυγή δε, είναι πάμπολλα. Από τη – χουντικής αισθητικής - φιέστα στο Καστελόριζο έως τον υπολογισμό των χρυσαυγίτικων ψήφων στην προσπάθεια να φέρει ο ΣΥΡΙΖΑ το σύνταγμα στα μέτρα του. Και από τις δηλώσεις του τέως υπουργού Δικαιοσύνης Νίκου Παρασκευόπουλου περί «εκδημοκρατισμού» της Χρυσής Αυγής μέχρι την αποφυλάκιση των δολοφόνων του Φύσσα για την οποία μιλήσαμε παραπάνω.
Σε ό,τι αφορά την επίθεση στον Δένδια πάντως έχω μια άλλη θεωρία, ακόμα πιο συνομωσιολογική: Το ντου του Κασιδιάρη ήταν μια επίδειξη δύναμης. Όχι μόνο της Χ.Α. αλλά του «αντιμνημονιακού» (λέμε τώρα) καθεστώτος που μας κυβερνά.
«Να προσέχετε τι λέτε γιατί θα πέφτει ξύλο». Σαν κι αυτό που είχε φάει και ο Γιώργος Κουμουτσάκος από τον όχλο των κάφρων πριν κάνα χρόνο. Η Χρυσή Αυγή αποτελεί χρυσή εφεδρεία του καθεστώτος των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ. Και αξιοποιείται σε καταστάσεις σαν τη χθεσινή.
Του Θανάση Χειμωνά
Χθες, ας πούμε, για πρώτη φορά βιαιοπράγησε και εντός των τειχών του ελληνικού κοινοβουλίου. Μέχρι τώρα, οι πράξεις βίας – αναπόσπαστο κομμάτι της ιδεολογίας της - ξεκινούσαν από τα σκοτεινά σοκάκια του Αγίου Παντελεήμονα, των Πετραλώνων και του Κερατσινίου και έφταναν μέχρι και μπροστά στις κάμερες των τηλεοπτικών πλατό.
Στη βουλή όμως οι χρυσαυγίτες είχαν περιοριστεί σε λεκτικές επιθέσεις. Αύριο μπορεί να τραβήξουν και κάνα πιστόλι - ποιος ξέρει.
Η αλήθεια βέβαια είναι πως το 2013 το σίριαλ αυτό,
διεκόπη όταν σχεδόν σύσσωμη η οργάνωση κατέληξε στη μπουζού (που λέει κι η Ζαρούλια) για τον φόνο του Παύλου Φύσσα. Σήμερα όμως τους έχει βγάλει όλους έξω ο Αλέξης Τσίπρας. Για να σπάνε στον ξύλο τον πρωτεργάτη εκείνης της –βραχυπρόθεσμης δυστυχώς - απονομής δικαιοσύνης. Τον Νίκο Δένδια.
Για τη Χρυσή Αυγή έχω γράψει δεκάδες άρθρα. Δεν έχω κάτι να προσθέσω. Και πολλά έχω πει. Καλό είναι να μην παρατραβάει κανείς το σκοινί σε τέτοια θέματα. Αυτό που συνεχίζει να με εντυπωσιάζει είναι η αγαστή συνεργασία ανάμεσα σε αυτήν και τον ΣΥΡΙΖΑ. Μόνο ο Lennon με τον McCartney τον καιρό των Beatles είχαν αναπτύξει τέτοια στενή σχέση.
Μόνο ο Andy Cole με τον Dwight Yorke στη μεγάλη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ του ’99 βρισκόντουσαν με κλειστά μάτια σε τέτοιο βαθμό.
Δεν μπορώ φυσικά να γνωρίζω με σιγουριά το αν ο Κασιδιάρης όντως επιτέθηκε στον Δένδια με σκοπό να αποπροσανατολίσει τον κόσμο από το τέταρτο μνημόνιο που μας φόρτωσε το «ξαδερφάκι» του ο ΣΥΡΙΖΑ. Κανείς δεν είναι σε θέση να ξέρει τι κρύβεται στο μυαλό του συγκεκριμένου. Όσοι όμως παρακολουθούν από κοντά το κοινοβουλευτικό ρεπορτάζ επιβεβαιώνουν πως εδώ και μέρες οι χρυσαυγίτες έψαχναν ευκαιρία για μανούρα.
Μια ευκαιρία που τους δόθηκε με την Μπρωτοφανή και Μπροκλητική κίνηση του Δένδια να περάσει μπροστά από τον Κασιδιάρη την ώρα που ο τελευταίος ανέπτυσσε το σχέδιο που θα βγάλει την Ελλάδα μας από την κρίση. Για κάποιο περίεργο λόγο ο τηλεσκηνοθέτης απέσυρε την κάμερα χιλιοστά του δευτερολέπτου πριν την επίθεση. Έτυχε επίσης να μην επιτραπεί η είσοδος των δημοσιογράφων στην αίθουσα την συγκεκριμένη στιγμή. Για δες κάτι συμπτώσεις βρε παιδί μου…
Είναι εντυπωσιακό πως οι χρυσαυγίτες επιτίθενται σταθερά σε στελέχη όλων των κομμάτων εκτός από το μόρφωμα των ΣΥΡΙΖΑΑΝΕΛ. Κάτι αντίστοιχο όμως συμβαίνει και από την άλλη πλευρά. Πράγματι, αν εξαιρέσεις τον παλιόφιλο Πέτρο Τατσόπουλο (που ουσιαστικά δεν ήταν ποτέ ΣΥΡΙΖΑ) τη Βασιλική Κατριβάνου (που έχει πια εγκαταλείψει την Κουμουνδούρου) και τον Χρήστο Καραγιαννίδη (άλλο τι λέει για τα «μπακαλίστικα»), οι «αριστεροί» συριζαίοι βουλευτές δεν έδειξαν ποτέ να ενοχλούνται από τα ξυρισμένα καλόπαιδα που κάθονται λίγες θέσεις πιο πέρα.
Είναι εξάλλου γνωστό πως ο σκληρός πυρήνας των οπαδών του ΣΥΡΙΖΑ ποτέ δεν είχε κάποιο πρόβλημα με την Χ.Α. Εκτός π.χ. από όταν η «ακροκεντρώα» Athens Voice δημοσίευσε μια σαχλαμάρα για το ντύσιμο της Ουρανίας. Είναι λογικό άλλωστε. Ο μέσος συριζαίος οπαδός (όχι περιστασιακός ψηφοφόρος, οπαδός) δεν διαφέρει καθόλου από τον μέσο ψηφοφόρο της Χρυσής Αυγής (φυσικά δεν αναφέρομαι στους οργωμένους σκίνχεντς αλλά στους «αγανακτισμένους» που την ψηφίζουν από το ’12 και μετά).
Τους ενώνει το άσβεστο μίσος για τον Μεσαίο Χώρο (στον οποίον αμφότεροι εντάσσουν σύσσωμη την Νέα Δημοκρατία) και την Ευρώπη. Όσο και αν ψάξεις δεν θα βρεις ούτε έναν (έναν!) συριζαίο ψηφοφόρο που να καταδίκασε το ξύλο στον Δένδια. Τον Δένδια που οι ίδιοι «ξέσκιζαν» πριν λίγες μέρες για τη σεξιστική επίθεση (!) στη Γεωργία Βασιλειάδου. Αν θυμάστε, ακόμα και όταν ο Κασιδιάρης είχε επιτεθεί στη «δικιά τους» Ρένα Δούρου, οι συριζαίοι είχαν μείνει μάλλον σιωπηλοί τη στιγμή που το «Ακραίο Κέντρο» ήταν στα κάγκελα. Είναι ξεκάθαρο πως δεν θεωρούν τους χρυσαυγίτες εχθρούς τους.
Τα παραδείγματα της λατρείας του επίσημου ΣΥΡΙΖΑ προς τη Χρυσή Αυγή δε, είναι πάμπολλα. Από τη – χουντικής αισθητικής - φιέστα στο Καστελόριζο έως τον υπολογισμό των χρυσαυγίτικων ψήφων στην προσπάθεια να φέρει ο ΣΥΡΙΖΑ το σύνταγμα στα μέτρα του. Και από τις δηλώσεις του τέως υπουργού Δικαιοσύνης Νίκου Παρασκευόπουλου περί «εκδημοκρατισμού» της Χρυσής Αυγής μέχρι την αποφυλάκιση των δολοφόνων του Φύσσα για την οποία μιλήσαμε παραπάνω.
Σε ό,τι αφορά την επίθεση στον Δένδια πάντως έχω μια άλλη θεωρία, ακόμα πιο συνομωσιολογική: Το ντου του Κασιδιάρη ήταν μια επίδειξη δύναμης. Όχι μόνο της Χ.Α. αλλά του «αντιμνημονιακού» (λέμε τώρα) καθεστώτος που μας κυβερνά.
«Να προσέχετε τι λέτε γιατί θα πέφτει ξύλο». Σαν κι αυτό που είχε φάει και ο Γιώργος Κουμουτσάκος από τον όχλο των κάφρων πριν κάνα χρόνο. Η Χρυσή Αυγή αποτελεί χρυσή εφεδρεία του καθεστώτος των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ. Και αξιοποιείται σε καταστάσεις σαν τη χθεσινή.
Του Θανάση Χειμωνά
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου