Δημήτρης Σταμούλης
▸Το νομοθετικό «περιτύλιγμα» του περαιτέρω εργασιακού μεσαίωνα που θέλει να επιβάλει η κυβέρνηση αποτελεί το νομοσχέδιο του υπουργείου Εργασίας. Ευέλικτη εργασία χωρίς όρια, τεράστια αύξηση του χρόνου εργασίας και νέα κλιμάκωση στην καταστολή του απεργιακού δικαιώματος.
Νέα κλιμάκωση στην καταστολή του απεργιακού δικαιώματος και των εργατικών αγώνων προβλέπεται, με ποινές φυλάκισης και βαριά πρόστιμα για περιφρούρηση απεργιακών κινητοποιήσεων και καταλήψεις! Το νομοσχέδιο ενσωματώνει την οδηγία του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου της ΕΕ «για διαφανείς και προβλέψιμους όρους εργασίας», αποδεικνύοντας ξανά ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση εκφράζει συλλογικά τα αστικά συμφέροντα και απαραίτητος όρος ανατροπής αυτής της πολιτικής είναι η σύγκρουση με τις επιταγές και η συνολική αμφισβήτησή της.
Το νομοσχέδιο προωθεί με ιδιαίτερη σπουδή και προσήλωση τη γενίκευση της ελαστικής εργασίας στις πιο ακραίες μορφές της, περιτυλιγμένες,
με δήθεν «νέους προστατευτικούς κανόνες για τους εργαζόμενους» και… κορώνες περί πάταξης της αδήλωτης και υποδηλωμένης εργασίας. Οι κυριότερες αντιδραστικές τομές που φέρνει το νομοσχέδιο επικεντρώνονται στα εξής:Νομιμοποιείται το 13ωρο ημερησίως με την πρόφαση του «δικαιώματος» του εργαζόμενου να εργάζεται σε δύο διαφορετικούς εργοδότες σε ένα 24ωρο. Μετά τον αρχικό ντόρο με το 16ωρο του Άδωνι, το 13ωρο πέφτει πιο… εύπεπτο και ίσως τελικά η όλη ιστορία να μην ήταν απλώς «γκάφα» του υπουργού Εργασίας αλλά ανέβασμα του αντεργατικού πήχη στα επιθυμητά για το κεφάλαιο ύψη! Το de facto εργασιακό καθεστώς για πολλούς εργαζόμενους, που αναγκάζονται να απασχολούνται σε δύο ή και τρεις εργοδότες για να τα βγάλουν πέρα λόγω των χαμηλών μισθών και της ακρίβειας, έρχεται να το καταστήσει νόμιμο η κυβέρνηση, αντί φυσικά να αυξήσει ριζικά τους μισθούς. Προκλητικά η κυβέρνηση βαφτίζει «επιθυμία» τον εξαναγκασμό του εργαζόμενου σε 2-3 κακοπληρωμένες δουλειές, αλλά και ότι δήθεν μένει «άθικτη» η 40ωρη/5ήμερη εργασία, όταν πλέον πάμε πολύ πίσω και από το βασικό αίτημα του Σικάγο για 8 ώρες ανάπαυση και 8 ώρες για ότι θέλει ο εργαζόμενος. Αρκούν 11 ώρες για όλα αυτά…
«Φεύγει» το 5ήμερο, νομιμοποιείται το 6ήμερο. Ένα ακόμα «δώρο» που κάνει στο κεφάλαιο το νομοσχέδιο είναι ότι θα επιτρέψει την απασχόληση κατά την 6η ημέρα της εβδομάδας, κατ’ απαίτηση των βιομηχάνων και άλλων εργοδοτών, που θα μπορούν να οργανώσουν πιο εύκολα το πρόγραμμα των εναλλασσόμενων βαρδιών σε επιχειρήσεις που είτε λειτουργούν 24/7 συνεχώς είτε έχουν 24ωρη λειτουργία 5 ή 6 ημέρες την εβδομάδα και εφαρμόζουν πενθήμερο σύστημα εργασίας για τους εργαζόμενους. Κι εδώ το επιχείρημα είναι η αδυναμία των εργοδοτών «να βρουν νέο εξειδικευμένο προσωπικό» και ότι η μέχρι σήμερα απαγόρευση του 6ήμερου «προσβάλλει σημαντικά την παραγωγικότητα». Το «τυράκι» είναι η αύξηση κατά 40% του ημερομίσθιου κατά την 6η ημέρα.
Στον… γύψο τα εργασιακά δικαιώματα που απέμειναν από τους «συνταγματάρχες του κεφαλαίου»
Καθιερώνεται η λεγόμενη «μη προβλέψιμη εργασία» ή αλλιώς συμβάσεις μηδενικής εργασίας, μια ρύθμιση που το υπουργείο ομολογεί, μέσω παραδειγμάτων, ότι στόχο έχει να εξυπηρετήσει το κεφάλαιο σε υπηρεσίες (π.χ. εστίαση, ψυχαγωγία), μεταφορές (π.χ. λιμάνια), κατασκευές κ.α. Η εργασία θα παρέχεται εντός προκαθορισμένων ωρών και ημερών αναφοράς, τις οποίες ο εργοδότης απλώς θα γνωστοποιεί στον εργαζόμενο. Μάλιστα, ο εργοδότης θα μπορεί να ειδοποιεί τον εργαζόμενο για την ανάθεση της εργασίας εγγράφως ή με ένα απλό sms ή email μία ημέρα νωρίτερα και ο εργαζόμενος θα πρέπει να… τρέξει να εργαστεί. Είναι συμβάσεις που δεν προϋποθέτουν καμία δέσμευση του εργοδότη προς τον εργαζόμενο, ενώ ο τελευταίος θα αποζημιωθεί σχεδόν αποκλειστικά με το κατώτατο ωρομίσθιο. Οι εργοδότες που δεν μπορούν να εξασφαλίσουν μια μόνιμη θέση εργασίας, διευκολύνονται να κάνουν αυξομειώσεις προσωπικού, χωρίς αυτό να λέγεται απόλυση και πρόσληψη, στερώντας από τους εργαζόμενους και τα αντίστοιχα δικαιώματα.
Διευθέτηση χρόνου εργασίας και με ατομική σύμβαση. Το νέο νομοσχέδιο αντιδραστικοποιεί περαιτέρω το νομικό πλαίσιο για την εφαρμογή συστήματος διευθέτησης του χρόνου εργασίας από εργαζόμενους και εργοδότες, «παραμερίζοντας» ακόμα και τον όρο συμφωνίας με συλλογικό εκπρόσωπο (π.χ. σωματείο), αφού πλέον η ελαστικοποίηση θα μπορεί να επιβάλλεται από τον εργοδότη και με ατομική σύμβαση.
Στα «σίδερα» οι απεργίες!
Το νομοσχέδιο Γεωργιάδη κάνει ένα νέο βήμα προς μια νέα δυστοπική πραγματικότητα για τους εργατικούς αγώνες και το απεργιακό δικαίωμα.
Ο νόμος Χατζηδάκη (4808/2021) επέβαλε ως προϋπόθεση για την κήρυξη «νόμιμης απεργίας», την έγγραφη προειδοποίηση της εργοδοσίας για την ημέρα και ώρα έναρξης, τη διάρκεια και τη μορφή της απεργίας, τα αιτήματα και τους λόγους που τα θεμελιώνουν, εισήγαγε την υποχρέωση διάθεσης προσωπικού ελάχιστης εγγυημένης λειτουργίας στις επιχειρήσεις κοινής ωφέλειας , τουλάχιστον στο 1/3 της συνήθως παρεχόμενης υπηρεσίας και απειλούσε με απαγόρευση της απεργίας «αν παρεμποδιστεί το δικαίωμα της εργασίας».
Το νομοσχέδιο αναγορεύει σε «ποινικώς κολάσιμη πράξη» την «παρεμπόδιση της εργασίας», δηλαδή το δικαίωμα της απεργιακής περιφρούρησης!
Συγκεκριμένα, ορίζεται ότι «όποιος εμποδίζει (α) την ελεύθερη προσέλευση ή αποχώρηση από την εργασία ή (β) την παροχή της εργασίας από εργαζομένους που επιθυμούν να εργαστούν ή (γ) για όποιον ασκεί σωματική ή ψυχολογική βία σε βάρος αυτών των εργαζομένων που επιθυμούν να εργαστούν ή (δ) για όποιον συμμετέχει σε κατάληψη χώρων εργασίας ή εισόδων τους κατά τη διάρκεια ή μη απεργίας, τιμωρείται με φυλάκιση τουλάχιστον 6 μηνών και χρηματική ποινή τουλάχιστον 5.000,00 ευρώ, αν η πράξη δεν τιμωρείται βαρύτερα από άλλη διάταξη»!
Σε ένα τρομοκρατικό κρεσέντο, το υπουργείο… απεργοσπασίας προειδοποιεί ότι θα «ποινικοποιείται η κατάληψη χώρων εργασίας και η παρεμπόδιση εργαζομένων, που το επιθυμούν, να εργαστούν ελεύθερα, έτσι ώστε να μπορούν οι αρχές να επέμβουν και να ματαιώσουν παρόμοιες παράνομες καταστάσεις»! Οι… συνταγματάρχες του κεφαλαίου αντιγράφουν χοντροκομμένα την πολιτική των συνταγματαρχών της Χούντας!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου