Ο Μένιος Σακελλαρόπουλος υποκλίνεται στον Γιάννη Αντετονκούνμπο, τον άνθρωπο που από το υπόγειο στα Σεπόλια έγινε βασιλιάς στην Αμερική.
Μπορεί ποτέ ένας ταλαιπωρημένος άνθρωπος, διαλυμένος στην ουσία, να νικήσει τη μοίρα του και να αλλάξει το ριζικό του; Σε όσους λένε πεισματικά «όχι», την καλύτερη απάντηση δίνει ο Γιάννης Αντετοκούνμπο, σκέτος Γιάννης, όπως τον λένε εδώ και καιρό οι Αμερικανοί. Αν αφηνόταν στη μοίρα του, παραδομένος στην ανέχειά του, ακόμα θα πουλούσε γυαλιά στην Ομόνοια, τσάντες και ρολόγια, ενώ αυτές τις γιορτινές μέρες θα ξεροστάλιαζε στους δρόμους μπας και πουλήσει κανένα μπαλόνι και μερικούς φουσκωμένους Αγιοβασίληδες.
Το «χαμίνι» από τα Σεπόλια, ένα από τα παιδιά του Τσαρλς και της Βερόνικα, έμοιαζε καταδικασμένος στη φτώχεια της οικογένειας,
που ήρθε από τη Νιγηρία μπας και αλλάξει τη μοίρα της. Φαινόταν αδύνατο και για τους γονείς και για τα παιδιά. Λίγα χρόνια μετά, αυτό το «χαμίνι» που ένιωθε διαλυμένος στους δρόμους, είναι ένα παγκόσμιο φαινόμενο και -πλέον- ένας από τους βασιλιάδες του ΝΒΑ, κάνοντας πράγματα που ξεπερνούν ακόμα και τα όρια της φαντασίας! Τον χάζευα χτες στη Νέα Υόρκη, στο παιχνίδι των Μπακς με τους Νικς, εκεί που έκανε ένα ακόμα σόου με ΤΡΟΜΑΚΤΙΚΟ απολογισμό! Τριάντα πόντοι με 13/19 δίποντα και 4/7 βολές, 14 ριμπάουντ (12 αμυντικά - 2 επιθετικά), 2 ασίστ, 3 κλεψίματα και 2 κοψίματα σε 35 λεπτά συμμετοχής! Κι ήταν ένα «νταμπλ-νταμπλ» των Χριστουγέννων, με το προηγούμενο να έχει καταγραφεί 46 χρόνια πριν από τον θρυλικό Αμπντούλ Τζαμπάρ! Με το πού τελείωσε το παιχνίδι, μερικές χιλιάδες Έλληνες -και όχι μόνο- τον περίμεναν έξω από το Μadison Square Garden για να τον αποθεώσουν. Κι αυτό γίνεται σε κάθε παιχνίδι του, κάνοντας τους Αμερικανούς να… τρίβουν τα μάτια τους! Όλοι ήθελαν να πάρουν ένα αυτόγραφο, να τον ακουμπήσουν, να φωτογραφηθούν μαζί του, ενώ άλλοι είχαν πάει με μελομακάρονα και κουραμπιέδες για να τον γλυκάνουν ελληνικά! Κι εκείνος, αδιανόητα σεμνός παρά τις αυτοκρατορικές πτήσεις του, έμεινε εκεί σχεδόν μια ώρα -καθυστερώντας την αναχώρηση της ομάδας του- για να ευχαριστήσει όσους περισσότερους γίνεται. Λίγο πριν, είχε σταθεί συγκινημένος μπροστά στις κάμερες. «Σημαίνει πολλά για εμένα που βρίσκομαι σε αυτό το επίπεδο και αγωνίστηκα σε ένα χριστουγεννιάτικο παιχνίδι. Όταν ήρθα στο ΝΒΑ, άρχισα να βλέπω τα χριστουγεννιάτικα παιχνίδια. Σημαίνει λοιπόν τόσα πολλά για εμένα που μου δόθηκε αυτή η ευκαιρία και είμαι πολύ χαρούμενος. Όσοι παίζουν στο ΝΒΑ, ονειρεύονται να αγωνιστούν σε ένα ματς τα Χριστούγεννα. Χαίρομαι που τα κατάφερα φέτος. Ελπίζω να το κάνω και τα επόμενα χρόνια. Χρόνια πολλά σε όλους» Ίσως και να σκεφτόταν πώς ήταν η ζωή του λίγα Χριστούγεννα πριν, τότε που δεν είχε να φάει ούτε ένα γλυκό και έπρεπε να κοιμηθεί νηστικός το βράδυ σε ένα παγωμένο υπόγειο. Πάλεψε κόντρα στη μοίρα και το πεπρωμένο του. Και πέντε χρόνια μετά τις εμφανίσεις του στον Φιλαθλητικό στην Α2, είναι πια ένα μεγάλο αστέρι του ΝΒΑ, συνεχίζοντας να δουλεύει με τρομερούς ρυθμούς. Γιατί ό,τι κι αν έγινε, δεν ξεχνάει εκείνο το υπόγειο στα Σεπόλια και τον αγώνα του να πουλήσει ένα-δυο ζευγάρια γυαλιά για να πάρει μερικά ευρώ και να πάει φαγητό στο σπίτι. Ο Γιάννης -ΚΑΙ τα αδέλφια του- είναι ένα παγκόσμιο παράδειγμα προς όσους θεωρούν ότι μόνο η (κακή) μοίρα τους αποφασίζει για τη ζωή τους. Τι πέτυχε πέρα από τα καθαρά αγωνιστικά; Να γίνεται παρέλαση όπου κι αν βρίσκεται, ένα λαμπρό σημείο αναφοράς, προκαλώντας λατρεία. Κι είναι ακόμα 24 ετών, με τον ίδιο να ξέρει ότι μπορεί να κάνει πολλά περισσότερα! Το «χαμίνι» που νίκησε τη μοίρα του…
Διαβάστε περισσότερα στο TheCaller.gr
Το «χαμίνι» από τα Σεπόλια, ένα από τα παιδιά του Τσαρλς και της Βερόνικα, έμοιαζε καταδικασμένος στη φτώχεια της οικογένειας,
που ήρθε από τη Νιγηρία μπας και αλλάξει τη μοίρα της. Φαινόταν αδύνατο και για τους γονείς και για τα παιδιά. Λίγα χρόνια μετά, αυτό το «χαμίνι» που ένιωθε διαλυμένος στους δρόμους, είναι ένα παγκόσμιο φαινόμενο και -πλέον- ένας από τους βασιλιάδες του ΝΒΑ, κάνοντας πράγματα που ξεπερνούν ακόμα και τα όρια της φαντασίας! Τον χάζευα χτες στη Νέα Υόρκη, στο παιχνίδι των Μπακς με τους Νικς, εκεί που έκανε ένα ακόμα σόου με ΤΡΟΜΑΚΤΙΚΟ απολογισμό! Τριάντα πόντοι με 13/19 δίποντα και 4/7 βολές, 14 ριμπάουντ (12 αμυντικά - 2 επιθετικά), 2 ασίστ, 3 κλεψίματα και 2 κοψίματα σε 35 λεπτά συμμετοχής! Κι ήταν ένα «νταμπλ-νταμπλ» των Χριστουγέννων, με το προηγούμενο να έχει καταγραφεί 46 χρόνια πριν από τον θρυλικό Αμπντούλ Τζαμπάρ! Με το πού τελείωσε το παιχνίδι, μερικές χιλιάδες Έλληνες -και όχι μόνο- τον περίμεναν έξω από το Μadison Square Garden για να τον αποθεώσουν. Κι αυτό γίνεται σε κάθε παιχνίδι του, κάνοντας τους Αμερικανούς να… τρίβουν τα μάτια τους! Όλοι ήθελαν να πάρουν ένα αυτόγραφο, να τον ακουμπήσουν, να φωτογραφηθούν μαζί του, ενώ άλλοι είχαν πάει με μελομακάρονα και κουραμπιέδες για να τον γλυκάνουν ελληνικά! Κι εκείνος, αδιανόητα σεμνός παρά τις αυτοκρατορικές πτήσεις του, έμεινε εκεί σχεδόν μια ώρα -καθυστερώντας την αναχώρηση της ομάδας του- για να ευχαριστήσει όσους περισσότερους γίνεται. Λίγο πριν, είχε σταθεί συγκινημένος μπροστά στις κάμερες. «Σημαίνει πολλά για εμένα που βρίσκομαι σε αυτό το επίπεδο και αγωνίστηκα σε ένα χριστουγεννιάτικο παιχνίδι. Όταν ήρθα στο ΝΒΑ, άρχισα να βλέπω τα χριστουγεννιάτικα παιχνίδια. Σημαίνει λοιπόν τόσα πολλά για εμένα που μου δόθηκε αυτή η ευκαιρία και είμαι πολύ χαρούμενος. Όσοι παίζουν στο ΝΒΑ, ονειρεύονται να αγωνιστούν σε ένα ματς τα Χριστούγεννα. Χαίρομαι που τα κατάφερα φέτος. Ελπίζω να το κάνω και τα επόμενα χρόνια. Χρόνια πολλά σε όλους» Ίσως και να σκεφτόταν πώς ήταν η ζωή του λίγα Χριστούγεννα πριν, τότε που δεν είχε να φάει ούτε ένα γλυκό και έπρεπε να κοιμηθεί νηστικός το βράδυ σε ένα παγωμένο υπόγειο. Πάλεψε κόντρα στη μοίρα και το πεπρωμένο του. Και πέντε χρόνια μετά τις εμφανίσεις του στον Φιλαθλητικό στην Α2, είναι πια ένα μεγάλο αστέρι του ΝΒΑ, συνεχίζοντας να δουλεύει με τρομερούς ρυθμούς. Γιατί ό,τι κι αν έγινε, δεν ξεχνάει εκείνο το υπόγειο στα Σεπόλια και τον αγώνα του να πουλήσει ένα-δυο ζευγάρια γυαλιά για να πάρει μερικά ευρώ και να πάει φαγητό στο σπίτι. Ο Γιάννης -ΚΑΙ τα αδέλφια του- είναι ένα παγκόσμιο παράδειγμα προς όσους θεωρούν ότι μόνο η (κακή) μοίρα τους αποφασίζει για τη ζωή τους. Τι πέτυχε πέρα από τα καθαρά αγωνιστικά; Να γίνεται παρέλαση όπου κι αν βρίσκεται, ένα λαμπρό σημείο αναφοράς, προκαλώντας λατρεία. Κι είναι ακόμα 24 ετών, με τον ίδιο να ξέρει ότι μπορεί να κάνει πολλά περισσότερα! Το «χαμίνι» που νίκησε τη μοίρα του…
Διαβάστε περισσότερα στο TheCaller.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου