Ο ΒΙΑΣΜΟΣ ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ «ΙΔΙΩΤΙΚΗ ΔΙΑΦΟΡΑ» ΑΛΛΑ ΕΘΝΙΚΟΣ ΚΙΝΔΥΝΟΣ

Τα τελευταία εικοσιτετράωρα συμβαίνουν καταστάσεις οι οποίες δεν έχουν προηγούμενο σε περίοδο δημοκρατικής διακυβέρνησης, όχι μόνο για την Ελλάδα, αλλά για ολόκληρη – τουλάχιστον – την Δύση.

Πρόκειται για μία διολίσθηση άνευ προηγουμένου, η οποία όμως είχε οργανωθεί συστηματικά, με ελάχιστους να αντιδρούν μπροστά στο στήσιμο μιας «επιχειρηματικής δομής» μεάρωμα παρακράτους, που γιγαντώθηκε τα τελευταία δύο χρόνια. Μία δομή που πλέον έχει λάβει τα χαρακτηριστικά αλλοίωσης του πολιτεύματος.

Ο δημοσιογράφος Αλεξάντερ Κλαπ σε μία εκτενή δημοσιογραφική έρευνα του η οποία δημοσιεύτηκε στο εμβληματικό έντυπο The New Republic, με τίτλο «το πλοίο – βαμπίρ», είχε αναλύσει το φαινόμενο που σήμερα μολύνει την ελληνική Δημοκρατία, από τα σπάργανα του. Στην έρευνα αυτή που μάλιστα ήταν φιναλίστ για Πούλιτζερ, ο αμερικανός δημοσιογράφος στηλίτευε τις περίεργες αγοροπωλησίες μεγαλών ΜΜΕ στην Ελλάδα που έγιναν επί προηγούμενης κυβέρνησης, ως μία προσπάθεια συγκάλυψης της υπόθεσης του ναρκοπλοίου NOOR1. Μιλάμε για την υπόθεση εξάρθρωσης μίας εγκληματικής οργάνωσης η οποία μετέφερε την μεγαλύτερη ποσότητα ηρωίνης που έχει εντοπιστεί ποτέ, τουλάχιστον σε ολόκληρη την Ευρώπη.

Σύμφωνα με τον δημοσιογράφο,

οι «επενδύσεις» σε αυτά τα ΜΜΕ είχαν ως απώτερο στόχο να σταματήσουν τα μέσα να ασχολούνται με την συγκεκριμένη υπόθεση! Στην πορεία διαπιστώσαμε ότι η αλήθεια ήταν πολύ πιο φρικτή. Μέσα που άλλαξαν χέρια ή έχουν χρηματοδοτηθεί με δεκάδες εκατομμύρια ευρώ, όχι μόνο επιχείρησαν να συγκαλύψουν τις δικαστικές εξελίξεις γύρω από την έρευνα για το πλοίο με την ηρωίνη, αλλά έφτασαν στο έσχατο σημείο να επιτίθενται στους δικαστικούς και ανακριτικούς λειτουργούς οι οποίοι επιχειρούσαν να οδηγήσουν τους ενόχους στην δικαιοσύνη!

Η κατάσταση αυτή θα μπορούσε να συγκριθεί μόνο με την μαφία της ηρωίνης στην Ιταλία, η οποία χρηματοδοτούσε δυσφημιστικά άρθρα κατά του ηρωικού Ιταλού δικαστή Τζιοβάνι Φαλκόνε, ο οποίος μετέπειτα δολοφονήθηκε μαζί με την σύζυγό του και πολλούς ιταλούς αστυνομικούς.

Δυστυχώς αποδεικνύεται ότι η ελληνική πραγματικότητα έχει πλέον υπερβεί όσα έχουμε ζήσει στο παρελθόν τόσο στην Ιταλία, όσο και την Κολομβία.Το θηριώδες αυτό επιχειρηματικό σύστημα, έχει πλέον υπό τον έλεγχο του ακόμη και την διανομή του ελληνικού τύπου! Γεγονός που φυσικά παραβιάζει κάθε ευρωπαΐκή διάταξη περί υγιούς ανταγωνισμού, όμως ουδείς «αρμόδιος» αντιδρά ή συγκινείται.

Ουδείς αναρωτήθηκε πως είναι δυνατόν ένας επιχειρηματίας να προβαίνει σε «επενδύσεις» δεκάδων εκατομμυρίων, σε επιχειρήσεις που είναι άκρως ζημιογόνες. Ποιος επιχειρηματίας αποφασίζει σε εποχές βαθιάς οικονομικής κρίσης να πετάει στα σκουπίδια τόσα εκατομμύρια;

Αυτά που καταγγέλλονται από την εφημερίδα «Μακελειό», εάν ισχύουν, συνιστούν παραβίαση του Συντάγματος και προσβολή του δημοκρατικού πολιτεύματος. Αυτό, διότι ουδείς επιχειρηματίας έχει το δικαίωμα να απαγορεύσει την διανομή του τύπου στην Ελλάδα, επειδή θεωρεί ότι μία συγκεκριμένη εφημερίδα θίγει τα συμφέροντα του.

Εάν λοιπόν όντως η συγκεκριμένη εφημερίδα δεν κυκλοφόρησε με ευθύνη του επιχειρηματία, εάν όντως δεν επετράπη η είσοδος στον εκπρόσωπο της εφημερίδας, εντός του χώρου διανομής, τότε έχουμε εκτροπή.

Τέτοιες εκτροπές όπως έχει δείξει ιστορία, παίρνουν τη μορφή χιονοστιβάδας. Σήμερα, μπορεί να είναι το «αντιπαθητικό» για κάποιους Μακελειό. Αύριο όμως, μπορεί να είναι ο οποιοσδήποτε τολμάει να αρθρώσει λόγο μη αρεστό σε συγκεκριμένα κέντρα, τα οποία έχουν αποκτήσει μια δεσπόζουσα και άκρως αντιθεσμική θέση.

Στο τέλος, ο κύριος προμηθευτής ηρωίνης του πλανήτη, η Τουρκία, μπορεί να θελήσει να επαναλάβει το μαύρο 1974. Όπου οι ναπάλμ έκαιγαν ζωντανούς τους Έλληνες μαχητές στην Κύπρο, αλλά τα πλήρως ελεγχόμενα από την χούντα ΜΜΕ,μετέδιδαν ότι έχουμε «εκεχειρία». Τότε, η Τουρκία δεν θα χρειαστεί κανέναν προδότη Ιωαννίδη για να το καταφέρει. Απλά θα χρησιμοποιήσει την «κερκόπορτα» που το ελληνικό πολιτικό σύστημα επέτρεψε να υπάρχει, με την απόλυτη φίμωση των ΜΜΕ. Ποιος θα φανταζόταν άλλωστε πριν από λίγα χρόνια, ότι θα υπήρχε ελληνική εφημερίδα που θα δημοσίευε άρθρο – λίβελο για τον μεγάλο Έλληνα Γιώργο Σεφέρη, κατηγορώντας τον για «αντιτουρκισμό»;

Η πολιτεία λοιπόν θα πρέπει να ενεργοποιήσει άμεσα θεσμικά αντίβαρα, αυτά που έπρεπε ήδη να υπάρχουν, προκειμένου να εμποδίσει την καταστρατήγηση του Συντάγματος και την ντε φάκτο κατάργηση του δημοκρατικού πολιτεύματος. Είναι πλέον σαφές ότι όσοι συναγελάζονται με επιχειρηματίες που απεργάζονται πραξικοπήματα, θα έχουν και την ανάλογη κατάληξη.

Μπορεί όμως η πολιτεία να αντιδράσει; Διαθέτει τις ηθικές – και όχι μόνο αντιστάσεις να αποτρέψει την αναπόφευκτη εθνική καταστροφή;

Πηγή: newsbreak.gr