Αυτές τις μέρες ξεκινάει η απογραφή πληθυσμού στη Ελλάδα. Απογραφή που πραγματοποιείται κάθε 10 χρόνια και που πέρα από τον αριθμό των κατοίκων της χώρας συγκεντρώνει στατιστικά στοιχεία για την ηλικιακή δομή (γερασμένες ή όχι κοινότητες) τους τομείς απασχόλησης (συνταξιούχοι μισθωτοί αγρότες), βιοτικό επίπεδο, κλπ τα οποία είναι οι βάσεις για να σχεδιαστεί η αναπτυξιακή πολιτική κάθε περιοχής.
Στη Δωρίδα λοιπόν, στην απογραφή του 2011 με πλασματικά στοιχεία φάνηκε αύξηση του πληθυσμού σε σχέση με το 2001. Αύξηση του πληθυσμού επειδή καταγόμενοι από τη Δωρίδα ήθελαν να "στηρίξουν" τον ερημοποιημένο τόπο καταγωγής τους. Κάτι το οποίο παρασύρθηκα και εγώ, δυστυχώς,
και έκανα, απογραφόμενος στην Πενταγιου. Ποια ήταν τα οφέλη;· Οι απογράφεις πληρώθηκαν 100-200€ παραπάνω για τη δουλειά τους (μιας και πληρώνονται με τον αριθμόν ατόμων που απογραφούν).
· Οι κοινότητες παίρνουν περίπου 20€ το χρόνο για κάθε δηλωμένο μόνιμο κάτοικο.
Ποιες ήταν οι επιπτώσεις;
· Επιχειρήσεις σε χωριά που απογράφηκαν με πάνω από 500 κατοίκους, πληρώνουν 650€ κάθε χρόνο ως τέλος επιτηδεύματος. Παράδειγμα, στο Μαραθιά απογράφηκαν 521 κάτοικοι. Έστω ότι 22 θέλησαν να δείξουν το χωριό μεγαλύτερο. Αρα προσέφεραν 440€ ΣΑΤΑ για έργα και δέσμευσαν περίπου 10-15 επιχειρήσεις να πληρώνουν κάθε χρόνο 650€. Η αλλιώς πάνω από 9.000€ φόροι, έφευγαν κάθε χρόνο από το χωριό, για να γυρίσουν 440€. Αντίστοιχα, το ίδιο έγινε και σε πολλά άλλα χωριά του δήμου μας.
· Δημογραφικό σφάλμα μιας και ο πλασματικός πληθυσμός που απογράφεται στα χωριά είναι νεότερος από τον πραγματικό γερασμένο μέσο όρο.
· Επίσης οι περισσότεροι μιας και είναι μισθωτοί εργαζόμενοι (αλλού), φαίνεται στατιστικό σφάλμα για το βιοτικό επίπεδο και το μείγμα εργασίας, μιας και στην πραγματικότητα, κατά βάση, οι πραγματικοί μόνιμοι κάτοικοι είναι αγρότες, κτηνοτρόφοι και συνταξιούχοι.
· Η αύξηση του πληθυσμού, που πλασματικά έγινε, "επιβεβαίωσε" τις ακολουθούμενες αναπτυξιακές στρατηγικές ως "επιτυχημένες" στην αποτροπή της ερημοποίησης, οπότε συνεχίστηκαν να εφαρμόζονται λάθος μέτρα από το 2011 ως σήμερα.
Στο δια ταύτα λοιπόν. Πως μπορεί ο δήμος να διεκδικήσει αντισταθμιστικά από το φράγμα του Μόρνου με βασικό προβλήματα την ερημοποίηση, όταν υπερδιπλασιάζεται ο απογραφόμενος πληθυσμός στα Βαρδούσια και σε πολλά χωριά περιμετρικά της λίμνης; Πως μπορεί να σχεδιαστεί αναπτυξιακό μοντέλο με κίνητρα να μείνουνε νέοι ή να επανεγκατασταθούν στην περιοχή, όταν τα προηγούμενη αποτυχημένα μοντέλα "δικαιολογούνται" από τα λανθασμένα στατιστικά ευρήματα; Πως μπορεί να γίνουν στοχευμένες δράσεις στη Δωρίδα μας, που στην πραγματικότητα είναι μια ερημοποιημένη γερασμένη περιοχή και σχετικά χαμηλού εισοδήματος, όταν δεν λέμε την αλήθεια.
Και τελικά ο Δήμος Δωρίδος έχει τόσο πολύ ανάγκη τα 40-50 χιλιάδες ευρώ που θα πάρει παραπάνω από τη ΣΑΤΑ για να κάνει έργα στα χωριά; Δεν έχει συγυρίσει ακόμα τα οικονομικά του, ώστε να στοχεύει σε μεγάλα αναπτυξιακά έργα;
Δεν θέλουμε να "μικρύνουμε" τα χωριά μας. Μικρά είναι. Δεν θέλουμε να "μικρύνουμε" τη Δωρίδα. Μικρή είναι. Αλλά, πρέπει να το δείξουμε, για να διεκδικήσουμε με ειλικρίνεια, πόρους για να μεγαλώσει πάλι. Στρατηγικές, σε σωστές βάσεις, που θα δώσουν ανάπτυξη. Συγχρηματοδοτούμενα προγράμματα, στις πραγματικές ανάγκες. Προγράμματα για θέσεις εργασίας με ορθή στόχευση.
Και στην τελική ποιόν τελικά συμφέρει να φαίνεται μεγάλη ή περιοχή; Σίγουρα όχι τους κατοίκους.
Θάνος Ασημάκης
Επικεφαλής συνδυασμού
ΌΡΑΜΑ ΓΙΑ ΤΗ ΔΩΡΙΔΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου