Είναι πρωί Νοεμβρίου 2011 και ο γνωστός τραπεζίτης Λουκάς Παπαδήμος κατευθύνεται προς το Προεδρικό Μέγαρο για να αναλάβει τα νέα του καθήκοντα, ρίχνοντας την αυλαία σε ένα θυελλώδες πολιτικά δεκαήμερο για την Ελλάδα.
Ο πρώην Διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδας, Λουκάς Παπαδήμος, ορκίζεται Πρωθυπουργός της χώρας, αντικαθιστώντας τον Γιώργο Παπανδρέου, αλλά διατηρώντας την ίδια στιγμή τα περισσότερα από τα μέλη της κυβέρνησης του (35 υπουργούς και υφυπουργούς),
μαζί με την προσθήκη έξι στελεχών από την Νέα Δημοκρατία και ακόμη τεσσάρων από το ΛΑΟΣ, κόμματα που συμφώνησαν να παράσχουν ψήφο εμπιστοσύνης στο νέο σχήμα.
Η εξέλιξη αυτή ήρθε να δώσει τέλος σε μια ταραχώδη περίοδο που συγκλόνισε την Ελλάδα, λόγω των γεγονότων που έλαβαν χώρα τόσο εντός όσο και εκτός των συνόρων της.
Η αντίστροφη μέτρηση άρχισε την 28η Οκτωβρίου, όταν ο τότε Πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου επιστρέφει στην Αθήνα έχοντας εξασφαλίσει μια συμφωνία με τους εταίρους της χώρας που περιλαμβάνει το μεγαλύτερο στην ιστορία κούρεμα δημοσίου χρέους από τον ιδιωτικό τομέα (PSI) και ένα νέο πακέτο χρηματοδότησης.
Η αντίδραση των συμπατριωτών του που την ημέρα της εθνικής εορτής βγαίνουν κατά χιλιάδες στους δρόμους, ματαιώνοντας τις παρελάσεις σε δεκάδες πόλεις, καθώς και η αντιμετώπιση που το νέο πακέτο βρίσκει από τα κόμματα της αντιπολίτευσης (κυρίως από την ΝΔ), οδηγούν τον Γιώργο Παπανδρέου να ανακοινώσει (κατά τη διάρκεια ομιλίας του στην ΚΟ του ΠΑΣΟΚ) την πρόθεση του να θέσει την συμφωνία στην κρίση του ελληνικού λαού, μέσω ενός δημοψηφίσματος.
Ο στόχος διττός. Να εξασφαλίσει κοινωνική υποστήριξη για το νέο πρόγραμμα, αναγκαία δεδομένων των προβλημάτων που είχαν ήδη εμφανιστεί στην εφαρμογή του πρώτου μνημονίου από την έντονη λαϊκή δυσαρέσκεια και συγχρόνως να αποκαλύψει τον τακτικισμό των κομμάτων της αντιπολίτευσης που θα αναγκάζονταν με αυτόν τον τρόπο να παραδεχθούν ότι η συμφωνία ήταν η μόνη, ρεαλιστική λύση για τη χώρα.
Η ανακοίνωση (31 Οκτωβρίου) προκαλεί την άμεση παρέμβαση των Ευρωπαίων εταίρων, με τον πρωθυπουργό να καλείται να μεταβεί στις Κάννες όπου και βρισκόταν σε εξέλιξη η συνεδρίαση των G20, με την παρουσία αξιωματούχων της Ένωσης και κάποιων πρωθυπουργών μελών-κρατών.
Εκεί, ο οικοδεσπότης της Συνόδου, ο Γάλλος Πρόεδρος Νικολά Σαρκοζί, θα πραγματοποιήσει μια πρωτοφανή επίθεση στον Έλληνα πρωθυπουργό και θα καταφέρει να υπερισχύσει όλων των άλλων μετριοπαθών φωνών, εγκλωβίζοντας την Άνγκελα Μέρκελ στην άποψη ότι το δημοψήφισμα δεν μπορεί να αφορά τη συμφωνία, αλλά θα πρέπει -σε περίπτωση που προχωρήσει ο σχεδιασμός- να αφορά τη συμμετοχή της Ελλάδας στη ζώνη του ευρώ.
Η ελληνική αντιπροσωπεία που δεν έχει δεχθεί το τελεσίγραφο επιστρέφει στην Αθήνα, αλλά μόλις το αεροπλάνο προσγειώνεται στην πρωτεύουσα, ο υπουργός Οικονομικών που συνοδεύει τον πρωθυπουργό, Ευάγγελος Βενιζέλος, κάνει μια δήλωση που στην ουσία ακυρώνει τη διενέργεια του δημοψηφίσματος.
Παράλληλα, βουλευτές του κυβερνώντος κόμματος, που λίγες μέρες πριν χειροκροτούσαν την ανακοίνωση του δημοψηφίσματος στην ΚΟ του κόμματος τους, όπως η Μιλένα Αποστολάκη, η Σοφία Γιαννακά, ο Ντίνος Βρεττός, ο Κώστας Καρτάλης, ο Δημήτρης Λιντζέρης, η Εύα Καΐλή και άλλοι, πολιτικοί σύμμαχοι και φίλοι του υπουργού Οικονομικών, δηλώνουν την αντίθεση τους στις προθέσεις του πρωθυπουργού και αμφισβητούν ευθέως την ικανότητα του να ηγηθεί.
Ο κ. Παπανδρέου, ως απάντηση, ζητά ψήφο εμπιστοσύνης, καθώς είναι πλέον προφανές ότι η διεξαγωγή του δημοψηφίσματος δεν θα υποστηριζόταν από την πλειοψηφία του Κοινοβουλίου.
Κάποιοι βουλευτές δηλώνουν τότε ότι μια τέτοια ψήφος θα δοθεί μόνο σε περίπτωση που την ακολουθήσει η οικειοθελής παραίτηση του Παπανδρέου. Η αριθμητική είναι αμείλικτη για τον πρώην Πρωθυπουργό, καθώς η κοινοβουλευτική δύναμη των 153 βουλευτών δεν αντέχει άλλες αποχωρήσεις.
Ο Γιώργος Παπανδρέου σε μια συναισθηματικά φορτισμένη ομιλία, η οποία μέχρι σήμερα θεωρείται από τους οπαδούς του ως μια από τις καλύτερες του -και έχοντας εξασφαλίσει την ψήφο εμπιστοσύνης- ανακοινώνει ότι θα ξεκινήσει συνομιλίες με τα άλλα κόμματα για τον σχηματισμό μιας κυβέρνησης συνεργασίας, με άλλον στην θέση του Πρωθυπουργού.
Όπως έγινε αργότερα γνωστό από τους ίδιους τους πρωταγωνιστές της ιστορίας, ο τότε Πρόεδρος της Κομισιόν και νυν μη εκτελεστικός πρόεδρος στην Goldman Sachs, ο Ζοζε Μανουελ Μπαρόζο, ο οποίος επίσης φέρεται ως ο άνθρωπος που έπεισε τον Ευάγγελο Βενιζέλο για την αναγκαιότητα «να καεί» το δημοψήφισμα, έχει ήδη μιλήσει τηλεφωνικά με τον Αντώνη Σαμαρά, ο οποίος έχει ήδη αλλάξει στάση έναντι της συμφωνίας μετά την ανακοίνωση του δημοψηφίσματος και του ζητά να συμφωνήσει στη δημιουργία μιας κυβέρνησης συνεργασίας που θα ψηφίσει το δεύτερο πρόγραμμα.
Οι συζητήσεις/διαπραγματεύσεις που ακολουθούν μεταξύ των ηγετών τριών κομμάτων (ΠΑΣΟΚ, ΝΔ και ΛΑΟΣ) είναι εξοντωτικές, με πολλές στιγμές να αμφισβητείται η επιτυχής κατάληξη τους, ενώ τα ΜΜΕ μεταδίδουν ζωντανά από τον χώρο όπου αυτές λάμβαναν χώρα.
Στη διάρκεια τους –και αφού έχουν απορριφθεί άλλες προτάσεις- «πέφτει» στο τραπέζι το όνομα του Λουκά Παπαδήμου. Τώρα πια έχει γίνει γνωστό ότι ο κ. Μπαρόζο είχε προτείνει τον πρώην διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδας από την πρώτη στιγμή, κατά τη διάρκεια των γεγονότων στις Κάννες.
Τελικά το βράδυ της 10ης Νοεμβρίου ανακοινώνεται από την Προεδρία της Δημοκρατίας ότι ο κ. Παπαδήμος θα ηγηθεί της νέας κυβέρνησης. Αργότερα, ο πρόεδρος του ΛΑΟΣ, Γιώργος Καρατζαφέρης θα υποστηρίξει ότι αυτός πρότεινε τον πρώην Διοικητή της ΤτΕ.
Η ορκωμοσία της στις 11 Νοεμβρίου είναι η αρχή μιας διακυβέρνησης που μετατράπηκε σε «ειδικού σκοπού», καθώς είχε ως κύριο έργο, αν όχι μοναδικό, (περιορισμένο κυρίως από την υπό προϋποθέσεις στήριξη της ΝΔ), την ψήφιση της Συμφωνίας της 26ης-27ης Οκτωβρίου και το να οδηγήσει τη χώρα με ομαλότητα σε εθνικές εκλογές, αμέσως μόλις αυτός ο στόχος είχε επιτευχθεί.
Η κυβέρνηση Παπαδήμου παραιτήθηκε στις 17 Μαΐου του 2012 και αντικαταστάθηκε από την υπηρεσιακή κυβέρνηση με πρωθυπουργό τον κ. Πικραμμένο που διενέργησε και τις εκλογές του Μαΐου, καθώς και τις επαναληπτικές του Ιουνίου του 2012.
Γράφει ο Κωνσταντίνος Κουλαξής
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου